Όλα συνέβησαν σε μια εποχή όπου τα πάντα ήταν δυνατά. Σε μια εποχή όπου η γη κατοικούνταν από μυθικά πλάσματα,απίθανους χαρακτήρες και γενναίους ιππότες και θεότητες,όπως και τώρα.
Ήταν μια εποχή όπου κάθε μέρα ξημέρωνε μια νέα σελίδα της ιστορίας μας.
Δυστυχώς όμως και σε αυτή την εποχή υπήρχε το κακό,ναι, γιατί αυτό είναι τόσο παλιό όσο ο κόσμος μας. Εξ αιτίας του υπήρχε ο πόλεμος,συνωμοσίες και αιματηρές μάχες. Ως εκ τούτου υπήρχαν καλοί και ζηλόφθονοι θεοί,ειρηνικά μυθικά πλάσματα και άλλα που δε μπορούσε κανείς να τα πλησιάσει, υπήρχαν ιππότες του σκότους και γενναίοι ιππότες που προστάτευαν το δίκαιο.
Σήμερα λοιπόν, δόκιμε, θα σου διηγηθώ την ιστορία ενός ιππότη που τον ονόμαζαν Ευρύμαχο, σαν εμένα.
Για να είμαι ειλικρινής στην αρχή της ιστορίας μας ο Ευρύμαχος ήταν απλά ένας μαθητευόμενος στρατιώτης,λαμβάνοντας υπόψιν το νεαρό της ηλικίας του.
Από την παιδική του ηλικία, έμενε πάντα γοητευμένος από τις ιστορίες που του διηγούσε ο πατέρας του,πριν αποκοιμηθεί. Ιστορίες για ιππότες,πριγκίπισσες και την αιώνια πάλη μεταξύ καλού και κακού.Έμενε γοητευμένος για το τέλος αυτών των ιστοριών,όπου όμορφες κοπέλες - κυρίως πλούσιες- σώζονται από ιππότες, όπου θαρραλέοι άντρες κατακτούσαν τις εχθρικές πόλεις και νησιά ολόκληρα με τη βοήθεια των θεών και των μυθικών πλασμάτων τους.
Έφηβος πλέον, ο Ευρύμαχος, άρχισε να γνωρίζει συναισθήματα που έως τότε αγνοούσε την ύπαρξη τους. Άκουγαν στο όνομα Ιτωνία. Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ο ένας δίπλα στον άλλον,παίζοντας πάντα μαζί, εκείνος γενναίος στρατιώτης που την έσωζε από έναν άσπλαχνο και άσχημο εχθρό. Ο ρόλος του κακού είχε ανατεθεί στον ξάδερφο του Ευρύμαχου καθώς ήταν ψηλός,παχουλός και λίγο χαριτωμένος.
Με το πέρασμα του χρόνου η φιλία αυτή είχε μετατραπεί σε έναν εφηβικό έρωτα.Ωστόσο το όνειρο του αγοριού, να γίνει ένας γενναίος ιππότης,παρέμενε πάντα ζωντανό και η θέληση για την πραγματοποίηση του όλο και μεγάλωνε. Πήρε την απόφαση λοιπόν να παρουσιαστεί στη σύγκλητο της πόλης και εκεί του ανατέθηκε ένας δάσκαλος, ίσως όχι ο καλύτερος του στρατώνα, αλλά καλός άνθρωπος με αξιοπρέπεια και με πολλή εμπειρία στην εκπαίδευση νέων στρατιωτών. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι για να μετατραπεί ένας νεαρός σε έναν γενναίο πολεμιστή, χρειαζόταν πολλή δουλειά γιατί δε μπορούσε ο καθένας να γίνει ιππότης. Θα πρέπει να έχει θάρρος,σθένος και σοφία προκειμένου να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία. Αρετές τις οποίες ο μικρός Ευρύμαχος τις είχε και γι' αυτό ο δάσκαλός του το αποδέχτηκε ως μαθητευόμενό του σχεδόν αμέσως. Επίσης γνώριζε γράμματα τα οποία του τα είχε μάθει ο πατέρας του και αυτό θα τον βοηθούσε να διαβάσει κείμενα και βιβλία που θα τον βοηθούσαν πολύ.
Στα 16 του χρόνια ο Ευρύμαχος έπρεπε να ωριμάσει πιο γρήγορα, να εγκαταλείψει τα παιχνίδια, τις φιλίες και ό,τι άλλο απασχολούσε τα αγόρια της ηλικίας του. Πέρασε μέρες,μήνες ακόμη και χρόνια στο να αθλείται και να διαβάζει βιβλία που του έδινε ο δάσκαλός του. Πέρασε από δοκιμασίες σκληρές, νύχτες άυπνος, και πολλές μέρες νηστικός αν και μπροστά του υπήρχε άφθονο φαγητό. Τα ξεπέρασε όλα γιατί η θέληση του ήταν μεγάλη.
Στα μακρινά του ταξίδια,άνθρωποι από κάθε πόλη και νησί που επισκέφτηκε,έμεναν έκπληκτοι από τα νιάτα του,την ικανότητά και καθαρότητα του νου του.
Στο γυρισμό στην λατρεμένη τους πόλη, ο δάσκαλος ήταν ελαφρώς γερασμένος και το μικρό αγόρι είχε γίνει πλέον ένας άντρας και λαμπρός ιππότης.Άρχισε αμέσως το έργο του, να προστατεύει την πόλη. Σύντομα το όνομά του έγινε γνωστό σε όλες τις θάλασσες,ξεπερνώντας τη φήμη ακόμη και του ίδιου του δασκάλου. Αγωνιζόταν γενναία σε κάθε μάχη ενάντια σε εχθρικές στρατιές και σε μυθικά τέρατα , που έως εκείνη τη στιγμή την όψη τους την είχε δει μόνο στα βιβλία του δασκάλου του.
Όπως κάθε ιππότης όμως,όταν τελείωνε το καθήκον του, γυρνούσε στην καθημερινή ζωή των απλών πολιτών,βοηθώντας οικογένεια, φίλους και κάνοντας νέες γνωριμίες. Κάθε ιππότης είχε δικαίωμα στις νέες φιλίες και νέους έρωτες.
Έρωτες....
-"Δάσκαλε;"
- "ΣΙΩΠΗ ΔΟΚΙΜΕ."
Ο Ευρύμαχος δεν είχε πάψει να σκέφτεται την Ιτωνία ούτε μια στιγμή, την παλιά του φίλη και εφηβικό έρωτα.
Εκείνη δούλευε στη Σύγκλητο της πόλης, όπου εκεί ζούσε ο σύμβουλος που διαχειριζόταν τα πάντα σε εκείνη τη μικρή αυτοκρατορία. Έκανε τη βοηθό της κόρης του,η οποία ανάγκαζε την Ιτωνία να μένει αχτένιστη και απεριποίητη διότι ήταν πιο όμορφη από εκείνη. Ωστόσο ακόμη και έτσι έλαμπε τόσο με την εξωτερική όσο και την εσωτερική της ομορφιά.
Η Ιτωνία είχε δεχτεί τα συναισθήματα του Ευρύμαχου και είχαν κάνει πολλά σχέδια μαζί.
Μετά από χρόνια ειρήνης και ευημερίας ο Άδης, θεός του κάτω κόσμου, ήθελε την πόλη όλη δική του. Μετά από άκαρπες προσπάθειες, στέλνει Ερινύες στη σύγκλητο με σκοπό να αρπάξουν την κόρη του πρώτου άνδρα της πόλης. Εάν ήθελε τη κόρη του πίσω θα έπρεπε να λατρέψουν ως θεό τους τον Άδη,ειδάλλως εκείνη θα παρέμενε στην άβυσσο του κάτω κόσμου για πάντα.
Εκείνη τη νύχτα η Χρυσάνθεμα, κόρη του συμβούλου δεν ένιωθε καλά και ζήτησε από την Ιτωνία να κοιμηθούν στο ίδιο δωμάτιο για να την προσέχει.Μόλις οι δυο τους αποκοιμήθηκαν,οι Ερινύες του Άδη μπήκαν στο δωμάτιο και με γρήγορες κινήσεις κλέβουν την πιο όμορφη από τις δυο νεαρές, την Ιτωνία.
Προφανώς δε μπορούσαν να εκβιάσουν τον σύμβουλο για μια δούλα έτσι εκείνη κινδύνευε να μείνει για πάντα στον κάτω κόσμο.
Ο Ευρύμαχος όμως δε σκέφτηκε ούτε στιγμή να την αφήσει δίχως να προσπαθήσει να τη σώσει.
Πήγε στο ναό της πόλης και ζήτησε από τη λατρεμένη Θεά Αθηνά να απλώσει τις δυνάμεις της και να του στείλει γενναίους στρατιώτες για βοήθεια. Η θεά δε μπορούσε να αρνηθεί. Στο κάτω κάτω είχε σώσει τη ζωή της κόρης του πρώτου άντρα της πόλης στην οποία λατρευόταν.
Με τη συντροφιά των άλλων ιπποτών και το άσπρο,φτερωτό άλογο, ξεκίνησε προς το κάτω κόσμο. Στο δρόμο τους συνάντησαν τέρατα πράσινα με εννιά κεφάλια όπου ο Άδης τα είχε κλέψει από το θεό Ποσειδώνα , ,αρπύες, στρατιές ολόκληρες που ζωντάνευαν ξανά και ξανά έχοντας την εύνοια του Άδη.
Κανείς όμως δε μπορούσε να εμποδίσει τον Ευρύμαχο,τον γενναίο ιππότη προκειμένου να σώσει την Ιτωνία.
Φτάνοντας στις πύλες,ένα κέρβερος με τρία κεφάλια δε είχε καμιά πρόθεση να τους αφήσει να περάσουν.
Στη μάχη με το φύλακα του κάτω κόσμου ο Ευρύμαχος χάνει τους πιο πολλούς συντρόφους του,όπως επίσης και το άλογο του,τον Πήγασο. Ούτε όμως εκείνη τη στιγμή δεν έκανε πίσω.
Βλέποντας, με τη κουκουβάγια της , η Αθηνά τη θέλησή του και τη γενναιότητα του απλώνει πάνω τους την Ηρωική Δύναμη. Κατατρόπωσαν τον κέρβερο και άνοιξαν τις πύλες σώζοντας έτσι την Ιτωνία.
Έχοντας μόνο ένα άλογο στη διάθεσή τους, ο Ευρύμαχος αποφάσισε να τους ακολουθήσει με τα πόδια και να στείλει τη νεαρή κοπέλα όσο γίνεται πιο γρήγορα στην πόλη.
Φτάνοντας στην πόλη,ανακαλύπτει πως η Ιτωνία ήταν πλέον Αρχιέρεια της πόλης και η πόλη είχε πάρει το όνομά της "Ίτωνα". Η θεά Αθηνά και οι πολίτες της μικρής αυτοκρατορίας χρωστούσαν μια μεγάλη χάρη στην Ιτωνία γιατι είχε σώσει,δίχως να το ξέρει, τη κόρη του πρώτου άνδρα και την πόλη ολόκληρη.
Εκείνος σαν γενναίος ιππότης, θα μπορούσε να ζητήσει ΜΙΑ οποιαδήποτε ευχή από την θεά Αθηνά και εκείνη θα έκανε τα πάντα για να πραγματοποιηθεί.
Απελπισμένος και με τη καρδιά χίλια κομμάτια,διότι γνώριζε πως κανένας κοινός θνητός μπορούσε να πλησιάσει και να μιλήσει με την αρχιέρεια όποτε ήθελε, ζήτησε από τους Θεούς να μετατρέψουν την καρδιά του σε πέτρα.
Από τότε αν και κυλούσε αίμα στις φλέβες του,δεν ένιωθε κανένα συναίσθημα, καμιά απολύτως συγκίνηση.
Ο Ευρύμαχος αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στη στρατολόγηση νέων ιπποτών και οπλιτών.
-Δάσκαλε Ευρύμαχε ;
-Καμιά ερώτηση οπλίτη, το σπαθί σου και γρήγορα για εκπαίδευση στο στρατώνα.