Νήμα Ορθογραφίας

  • Δημιουργός θέματος Επίδαυρος
  • Ημερομηνία έναρξης

DeletedUser

Guest
Εδώ θα σημειώνουμε λέξεις που είδαμε στο παιχνίδι γραμμένες από άλλα μέλη
με λάθος ελληνική γραφή, και δίπλα θα παραθέτουμε την σωστή.

Δεν χρειάζεται να θιχτεί κανείς. Όλοι κάνουμε λάθη, σε όλους τους τομείς.

Αλλά είναι κρίμα να παίζουμε σε παιχνίδι ελληνικής προέλευσης, να γράφουμε
και να μιλούμε ελληνικά και να διαπράτουμε τραγικά λάθη.

Ευτυχώς αυτό διορθώνεται.

Σημείωση: Δεν είναι ανάγκη να γράψει κανείς πού είδε το λάθος και από ποιον.

Δεν θέλουμε να κάνουμε κανέναν να νιώσει άσχημα εδώ πέρα.
Μονάχα να μάθει να γράφει ορθά τα ελληνικά του. Ή έστω, να ελαχιστοποιήσει
τα λάθη του.

Θα παρακαλέσω να λείψουν τα ειρωνικά σχόλια, ύφη, και οι χαρακτηρισμοί.

ΥΓ: ανάθεμα τα σχολεία και τους σημερινούς δασκάλους.
ΥΓ2: εύχρηστο εργαλείο ορθογραφίας είναι το google search.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
Και κάνω την αρχή.

Δοιήκηση / Διοίκηση

Διοίκηση < αρχ. διοίκησις < αρχ. διοικῶ < αρχ. διοικέω -ῶ < διά + οἰκέω -ῶ < διά + οἶκος.


Η ετυμολόγηση της λέξης γίνεται για την κατανόηση της δομής της, και όχι για να πουλήσω μούρη.
Χρησιμοποιώ το λεξικό του Τεγόπουλου-Φυτράκη, εκδ. 1993.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

8EAGENHS

Forum Leader
Εύγε! Ήταν μια σκέψη που την έτρεφα καιρό τώρα, αλλά πάντα έμενε ανενεργή για διάφορους λόγους. Ο πιο βασικός ίσως να είναι ότι ακόμη δεν έχουμε τον αριθμό των μελών που θα επιθυμούσα.
Παρόλα αυτά θα λάβω μέρος με μεγάλη χαρά.
Είναι εξ άλλου ένα θέμα που είχα ανοίξει προ καιρού στο φόρουμ ενός άλλου παιχνιδιού και παρατήρησα ότι παρακινήθηκαν αρκετοί και βάλθηκαν να προσπαθήσουν για το καλύτερο.
Επειδή ήδη υπάρχουν έτοιμα θέματα, θα παραθέσω μερικά ως αρχή, για να μην κουράζουμε και τους ενδιαφερόμενους.

Θα αρχίσω με μερικά χτυπητά κι επαναλαμβανόμενα λάθη που όμως μπορούν να διορθωθούν με λίγη προσοχή, μέχρι να μας γίνουν βίωμα.

Λόγω και εν λόγω

Η λέξη "λόγω" είναι αιτιολογικό επίρρημα και γράφει το -γω με ωμέγα. Παράδειγμα: Διεκόπη ο αγώνας λόγω βροχής. (επειδή έβρεχε)
Η φράση "εν λόγω" αντικαθιστά το υποκείμενο για το οποίο έγινε αναφορά (λόγος) σε προηγούμενη πρόταση ή παράγραφο. Παράδειγμα: Ο διαιτητής του αγώνα ήταν πολύ κακός. Ο εν λόγω διαιτητής λέγεται ότι τα "παίρνει".

Πιο-ποιο-πιω

το "πιο" είναι επίρρημα ποσοτικό και σημαίνει "περισσότερο" πχ πιο καλά, πιο μεγάλο κλπ
το "ποιο" είναι αναφορική αντωνυμία. πχ: Ξέρω ποιο είναι το καλό
Το "πιω" είναι ρήμα (πίνω). πχ: Απόψε θέλω να τα πιω.

Πλέον-πλέων

Το πλέον είναι επίσης επίρρημα με δύο σημασίες α) πια, ήδη και β) πιο, περισσότερο πχ: α) είναι πλέον αργά β) είμαι ο πλέον κατάλληλος
Το πλέων είναι μετοχή του ρήματος πλέω (επιπλέω), γένους αρσενικού.

ότι - ό,τι

Όσο και να μοιάζουν αυτές οι δυο λεξούλες, άλλο τόσο είναι διαφορετικές και εννοιολογικά αλλά και γραμματικά.
Το "ότι" είναι σύνδεσμος και εισάγει ειδικές προτάσεις (δηλαδή προτάσεις που συμπληρώνουν ρήματα που σημαίνουν «λέω, αναφέρω, θεωρώ, πιστεύω» και άλλα). πχ: Πιστεύω ότι μπορείς να το κάνεις.
Το "ό,τι" εισάγει αναφορικές προτάσεις χωρίς συγκεκριμένα ρήματα. Σημαίνει δε "όλα αυτά τα οποία". πχ: θα κάνω ό,τι μου πεις.

Συνεχίζεται...
 

DeletedUser

Guest
Χαίρομαι που βρήκα σύμμαχο σε αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα !

Καλή αρχή :)
--------------------------
Υποστίριξη / Υποστήριξη
#
Υποστήριξη < μσν. ὑποστήριξις < ὑποστηρίζω < ὑπό + στηρίζω = στηρίζω από κάτω, υποβαστάζω.


Ενειλλημένων υποχρεώσεων / Ανειλημμένων υποχρεώσεων.
#
Ανειλημμένος, -η, -ο παθητική μετοχή παρακειμένου του αναλαμβάνω ως επίθετο = που έχει αναληφθεί.


Περνώ / Παιρνώ και Παίρνω / Πέρνω
#
Λέμε: Παίρνω 500 πόντους, αλλά, περνώ συχνά από το σπίτι των φίλων μου.
Παίρνω, ρήμα < μσν. παίρνω < ἐπαίρνω < αρχ. ἐπαίρω (επήρα και πήρα, πάρθηκα, παρμένος)
Περνώ, -άς, -ά, ρήμα < μσν. περνῶ, από το ἐπέρασα, αόριστος του αρχ. περῶ (πέρασα, περάστηκα, περασμένος).

Πώς / Πως
#
Πώς επίρρημα ερωτηματικό [< αρχ. πῶς] = με ποιον τρόπο: δεν ξέρω πώς να σου το πω.
Πως σύνδεσμος ειδικός [< ερωτ. αρχ. επίρρ. πῶς] = ότι : νομίζω πως κάνεις λάθος
Πως επίρρημα [αρχ. πως] = κάπως: φράση ούτω πως, κάπως έτσι.

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
Μύνημα (<--πολύ γνωστό σαν λάθος ;););))

Ορθογραφία: Μήνυμα
Τύπος λέξης: Ουσιαστικό
Παράδειγμα(τα) σε πρόταση: Ένα μήνυμα έφτασε σήμερα από τον αρχηγό ; Ο φίλος μου, μου έστειλε μήνυμα.
 

8EAGENHS

Forum Leader
Ρήματα λήγοντα σε -ώνω και -ίζω

Ο βασικός κορμός μιάς γλώσσας αποτελείται από τα ρήματα. (παίζω, τρώω, καπνίζω, μεγαλώνω κ.ά.)
Τα περισσότερα δε ουσιαστικά και επίθετα προέρχονται από τα ρήματα. (παίζω-παιχνίδι, παίκτης, τραγουδάω-τραγούδι, τραγουδιστής κ.ά.).
Είναι φυσικό επόμενο λοιπόν, τα παραγόμενα από τα ρήματα ουσιαστικά κι επίθετα να ακολουθούν και την ορθογραφία των ρημάτων.
Θα ασχοληθούμε με 2 καταλήξεις ρημάτων που είναι οι πιό διαδεδομένες "παγίδες" στην ορθογραφία μας.
α) τα ρήματα που λήγουν σε -ώνω (μεγαλώνω, κυκλώνω, μπερδουκλώνω κλπ) γράφουν το ω της παραλήγουσας με ωμέγα "ω" και κατ' επέκταση το ίδιο συμβαίνει και στα ουσιαστικά ή επίθετα που παράγονται: μεγαλώνω-μεγάλωμα, κυκλώνω-κύκλωμα, μειώνω-μείωση...
β) τα ρήματα που λήγουν σε -ίζω (χαρίζω, τιτιβίζω, σφυρίζω κλπ) γράφουν το ι της παραλήγουσας με ιώτα "ι", αν και εδώ υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις όπως τα ρήματα :
* μπήζω και (μπήγω)
* πήζω

* πρήζω
* αναβλύζω
* γογγύζω
* δακρύζω
* κατακλύζω
* κελαρύζω
* ολολύζω
* συγχύζω
* σφύζω
* δανείζω
* αθροίζω

έτσι έχουμε: σφυρίζω-σφυρίχτρα, μαυρίζω-μαύρισμα, ποτίζω-ποτιστήρι, αλλά πρήζω-πρήξιμο, αθροίζω-άθροισμα, δανείζω-δάνειο κλπ.
 
Τελευταία επεξεργασία:

DeletedUser

Guest
παιδια,λεξικο φτιαχνουμε;;Τρεμε Μπαμπινιωτη...
Ιδιαιτερη προσοχη πρεπει να δωθει στην αλλαγη γενους καποιων λεξεων της γλωσσας μας διοτι λεμε: Ο λοχιας-->Η λοχιας.Δεν πρεπει να μπερδευομαστε,γιατι ορισμενες λεξεις στο αλλο γενος,δεν εχουν αλλαγη στην καταληξη τους
Επισης,προσοχη στην ιδιοτικοποιηση ξενων λεξεων οπως π.χ. το στυλο που πολλοι λενε: ο στυλος
Παραδειγμα λεξης σε προταση
Σωστο:Το στυλο που μου εδωσες δεν γραφει διοτι δεν εχει μελανι
Λαθος:Ο στυλος σου δεν ηταν καλος επειδη δεν ειχε μελανι και τον πεταξα...Αυτο οταν συμβαινει δεν ακουγεται καλα η προταση διοτι το στυλο παιρνει καταληξη αλλου γενους
Ωστοσο,παρολο που δεν ακουγεται καλα,δεν το αντιλαμβανονται πολλοι,στον προφορικο λογο παντα...Αν ομως γραψουμε για παραδειγμα μια λεξη στα γαλλικα(π.χ.ami),τοτε επειδη το mon σημαινει μου και γραψουμε mon ami,μας φαινεται σωστο και ομως το αρθρο του ami ειναι la και επρεπε να μπει μα.Μπορει να μην φαινεται αλλα ακομα και ενα λαθος που δεν προσεχει κανεις,διοτι εχουν συνηθισει να το λενε λαθος ολοι,εχει την ιδια σημασια,ως προς το ακουσμα της προτασης με το γαλλικο παραδειγμα (ami).
Κι ομως,η γλωσσα μας ειναι τοσο καλα οργανωμενη που ορισμενες λεξεις εχουν τροποποιηθει για να μπορει κανεις να τις λεει και να μην <<στραμπουλιζει>>τη γλωσσα του.Παροτι εγινε αυτο,ορισμενοι συνεχιζουν να λενε τις λεξεις με τετοιο τροπο που χαλανε την πανεμορφη μας γλωσσα...
Αυτο ειναι μαθημα ολοκληρο,αλλα εχει και λαθη με διορθωση
 

8EAGENHS

Forum Leader
Μια μικρή ένσταση στην παραπάνω απάντηση.
Αν και υπάρχουν πολύ σοβαρότερα λάθη που κάνουμε εντούτοις αν το να λέμε "ο στυλός" είναι λάθος, κατά τη γνώμη μου το να λέμε "το στυλό" είναι δύο φορές λάθος.
Εξήγηση: le stylo, συντομογραφία του le stylographe που βεβαίως βεβαίως είναι ελληνικότατη λέξη (στυλογράφος) στα γαλλικά είναι γένους αρσενικού. Όλως τυχαίως ΚΑΙ στα ελληνικά είναι γένους αρσενικού.
Γιατί να αλλάξουμε το γένος;
 
Τελευταία επεξεργασία:

DeletedUser

Guest
Οντως ο στυλογραφος ειναι αρσενικο,αλλα επειδη ειναι πολλες οι λεξεις οι οποιες προερχονται απο ελληνικη ριζα,μεταφραζονται ως ουδετερα λογω της ματαποιησης τους απο ελληνικες σε αγγλικες,νομιζω οτι πρεπει να λεγονται οπως μεταφραζονται απο τα αγγλικα,διοτι πως να το κανουμε,μας προλαβαν και ειπαν the pen η le stylo,αντι να πουμε εμεις πρωτοι το στυλο.Χαριν ευφωνιας ομως,πιστευω οτι πρεπει να λεγεται το στυλο διοτι καταστραφει την αρμονια της προτασης οταν λεγεται ο στυλος
 

DeletedUser

Guest
Συνεχίζοντας την γραμματική εισαγωγή των παιδιών θα αναφερθώ στα βασικά, παίρνοντας αποσπάσματα από την νεοελληνική γραμματική που μας δώσαν στο σχολείο (βασισμένη σε αυτήν του Τριανταφυλλίδη). Όχι τίποτε άλλο, μα για να μιλάμε την ίδια γλώσσα όταν λέμε αντωνυμία, ουσιαστικό, κλητική και ονομαστική πτώση, κτλ.

ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Κλιτά και άκλιτα.


103. Η ελληνική γλώσσα έχει δέκα είδη λέξεων, που ονομάζονται μέρη του λόγου.

Τα μέρη του λόγου είναι: άρθρο, ουσιαστικό, επίθετο, αντωνυμία, ρήμα, μετοχή, επίρρημα, πρόθεση, σύνδεσμος, επιφώνημα.

104.

.................... Μέρη του λόγου....................Παραδείγματα

α) Κλιτά
.....................άρθρο.........................ο.......................η..........................το
.....................ουσιαστικό................Γιώργος..........θάλασσα............τραπέζι
.....................επίθετο......................ξάστερος........γαλανή................όμορφο
.....................αντωνυμία.................εγώ...................εσύ....................αυτός
.....................ρήμα.........................γράφω.............ντύνομαι...........χτυπήθηκα
.....................μετοχή......................εργαζόμενος.........φαγωμένος

β) Άκλιτα
.....................επίρρημα................εδώ, πολύ, επάνω, χτες, έτσι
.....................πρόθεση.................από, για, μετά, παρά
.....................σύνδεσμος.............και, αν, είτε, αλλά, ώστε
.....................επιφώνημα.............μπράβο ! μπα! εύγε !

105. Τα κλιτά μέρη λέγονται έτσι επειδή κλίνονται.
Και τα άκλιτα, καλά μαντέψατε, επειδή δεν κλίνονται.

Πτώσεις, γένος και αριθμός.

107. Τα κλιτά μέρη που αναφέραμε πιο πάνω σχηματίζουν στην νέα ελληνική μορφές/τύπους που λέγονται πτώσεις, σε αριθμό τέσσερεις.

Ονομαστική.......ο σκύλος
Γενική................του σκύλου
Αιτιατική...........τον σκύλο
Κλητική...................σκύλε

108. Εκτός από τις πτώσεις, τα πτωτικά έχουν γένος, αριθμό και κλίση.

  1. Γένος. Τα γένη στην ελληνική γλώσσα είναι τρία. Αρσενικό, θηλυκό και ουδέτερο. Και δείχνουν ποιο το φύλο του αντικειμένου ή υποκειμένου στο οποίο αναφερόμαστε.
  2. Αριθμός. Ο αριθμός έχει να κάνει με αυτό που λέει η λέξη. Με το πλήθος των πραγμάτων ή προσώπων στα οποία αναφερόμαστε. Συνεπώς έχουμε ενικό αριθμό (από το ένας) και πληθυντικό αριθμό (από το πλήθος)
  3. Κλίση Είναι το σύνολο των διαφορετικών μορφών που μπορεί να λάβει ένα ουσιαστικό, επίθετο, μια μετοχή και γενικά όλα τα πτωτικά.

    Τώρα θα μου πείτε, ποια η διαφορά της κλίσης από την πτώση.
    Αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα ούτε εγώ ήξερα.

    Αλλά από ότι καταλαβαίνω, η κλίση είναι πιο γενική έννοια από την πτώση.
    Και αυτό επειδή για παράδειγμα, η κλίση των ουσιαστικών αποτελείται
    από τέσσερις πτώσεις, επί δύο αριθμούς και το σύνολο επί τρία γένη. Δηλαδή μιλάμε πως για κάθε ουσιαστικό έχουμε συνολικά 24 διαφορετικούς τρόπους να το περιγράψουμε.

    Η ελληνική γλώσσα έχει μεγάλη μαγεία και είναι κρίμα που την διδάσκουν άνθρωποι χωρίς πάθος και χωρίς πρακτική σκέψη. Συμβουλή μου είναι για όποιον ενδιαφέρεται να σκέφτεται τι σημαίνει το κάθε τι, και θα προσεγγίσει την αλήθεια...Πχ. πτώση. Κάτι πέφτει. Τι πέφτει ; Η φωνή ; Κάποιο γράμμα ; Μια εικασία μου είναι πως πέφτουν τα μακρά φωνήεντα σε βραχέα.

    Αλλά για όλα αυτά τα ξεχασμένα από την αρχαία ελληνική, καθώς και για τους χρόνους της νέας ελληνικής, θα γράψω την επόμενη φορά, μαζί με διάφορα άλλα ορθογραφικά λάθη.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
Μια μικρή ένσταση στην παραπάνω απάντηση.
Αν και υπάρχουν πολύ σοβαρότερα λάθη που κάνουμε εντούτοις αν το να λέμε "ο στυλός" είναι λάθος, κατά τη γνώμη μου το να λέμε "το στυλό" είναι δύο φορές λάθος.
Εξήγηση: le stylo, συντομογραφία του le stylographe που βεβαίως βεβαίως είναι ελληνικότατη λέξη (στυλογράφος) στα γαλλικά είναι γένους αρσενικού. Όλως τυχαίως ΚΑΙ στα ελληνικά είναι γένους αρσενικού.
Γιατί να αλλάξουμε το γένος;

Γιατί αφενός οι Έλληνες είμαστε πιο πρακτικοί άνθρωποι (και καλά)
και θέλουμε τα αντικείμενα να τα έχουμε με γένος ουδέτερο ;

Μην ξεχνάμε άλλωστε πως οι Γάλλοι δεν έχουν ουδέτερο γένος στην γλώσσα
τους...

Πέρα από την μισοσοβαρή πλάκα, ναι, δεν έχουμε λόγο να αλλάζουμε τα γένη στις δανεικές λέξεις.
Αν και δεν ξέρω ποιος είναι ο επίσημος κανόνας για αυτές.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
Επήθεση / Επίθεση
#
Επίθεση ουσ. [ < επιθέτω ρ. < επί + θέτω ] = η τοποθέτηση επάνω ( = επί ) || εχθρική εξόρμηση.



Όπως βλέπουμε, αν σπάμε τις λέξεις στα πιθανά συνθετικά τους, συνήθως οδηγούμαστε στην κατανόηση της σημασίας τους καθώς και έτσι θυμόμαστε καλύτερα και το γιατί γράφονται όπως γράφονται. Η γλώσσα που γέννησε την φιλοσοφία, τις θετικές επιστήμες και τα παράγωγά τους, δεν θα μπορούσε και αυτή να μην βασίζεται στην κοινή λογική.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
Υπεύθηνοι / Υπεύθυνοι

Υπεύθυνος επίθ. < αρχ. ὑπεύθυνος < ὑπό + εὐθύνη

Αλλά

Ευθύνη ουσ. < αρχ. εὔθυνα < εὐθύνω < εὐθύς

Οπότε

Υπεύθυνος επίθ. < ... < ὑπό + εὐθύς


Τα συμβολάκια ᾿και ῾, λέγονται ψιλή και δασεία αντίστοιχα. Η δασεία συμβολίζει ένα χαμένο από το ελληνικό αλφάβητο γράμμα, το h, που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες (τουλάχιστον) στον προφορικό τους λόγο πριν τους ελληνιστικούς χρόνους (323 π.Χ. - 146 π.Χ.).

Το πολύ ενδιαφέρον είναι πως οι Ρωμαίοι όταν μετέφεραν ελληνικές λέξεις στο λεξιλόγιό τους, χρησιμοποίησαν το γράμμα h μπροστά από όσα φωνήεντα είχαν την δασεία. Μπροστά από τα δασυνόμενα φωνήεντα.

Τι μας νοιάζει αυτό ; Ας πάρουμε την αγγλική γλώσσα, και τις λέξεις ελληνικής προέλευσης που αρχίζουν με h:

Hellas, hypocrite, helios, history, hypothesis, κ.α.

Hellas < Ἑλλάς
hypocrite < ὑποκριτής
helios < ἥλιος
history < ἱστορία
hypothesis < ὑπόθεσις


Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μου φάνηκε συναρπαστικό όταν μου το είπαν.

Τι σήμαινε αυτό το h ; Πώς το πρόφεραν οι αρχαίοι Έλληνες ; Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη μα και ενδιαφέρουσα ιστορία, που μπλέκει με την ελληνική φωνολογία. Για την δάσυνση h υποθέτουμε πως υπήρχε ένα ελαφρύ «χ», περίπου όπως λέμε το h στην λέξη «history». Αν προσπαθήσετε να πείτε την λέξη «ιστορία» θα εντοπίσετε ένα ελαφρύ «χ». Ο λόγος του, η εκπνοή του αέρα.

Και η ψιλή ; Τι ήταν η ψιλή που είδαμε πάνω στην λέξη «εὐθύνη» ;
Για δοκιμάστε να πείτε την λέξη όπως την λέμε σήμερα.
Εντοπίζετε κανένα «χ» στην προφορά σας όταν λέτε το «εὐ-» ;
Όχι.

Οι Αλεξανδρινοί φιλόσοφοι της ελληνιστικής περιόδου που δημιούργησαν και το πολυτονικό σύστημα γραφής για να διατηρήσουν τα σημάδια κάποιων ήχων που χάνονταν αλλά και για να μπορούν οι ξένοι να προφέρουν τα ελληνικά σωστά, είχαν την αίσθηση της συμμετρίας. Και έτσι, το σύμβολο της ψιλής υποδηλώνει την έλλειψη της δάσυνσης h. Δηλαδή την έλλειψη της δασείας την συμβόλισαν με την ψιλή ! ! !
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser3491

Guest
Πολύ καλή πρωτοβουλία. Ορίστε λοιπόν και μια δική μου λίστα, που δυστυχώς δεν περιέχει σοβαρή ετυμολογία λόγω έλλειψης χρόνου.

Μαθαίνετε / Μαθένετε
Το ρήμα είναι μαθαίνω οπότε δεν χρειάζεται να αλλάξουμε το "αι" στη μέση της λέξης και να το αντικαταστήσουμε με "ε".



Απρόσωπα Ρήματα

Παρατηρείται πολύ συχνά ότι τα απρόσωπα ρήματα (π.χ. δεν γίνεται) γράφονται, λανθασμένα με κατάληξη έψιλον. Παρόμοια λάθη έχω εντοπίσει και σε διάφορες ανακοινώσεις για νέες εκδόσεις και τα λοιπά.

Τα ρήματα λοιπόν που δεν αναφέρονται σε κάποιο πρόσωπο συγκεκριμένα μέσα στον πρόταση, γράφονται με κατάληξη άλφα-γιώτα (αι) και όχι με έψιλον (ε). Μερικά παραδείγματα:

Αυτό που λες δεν γίνεται / Αυτό που λες δεν γίνετε.
Παρόλο που το γίνετε είναι από μόνο του γραμματικά σωστό, στη συγκεκριμένη πρόταση είναι λάθος, καθώς δεν αναφέρεται (άλλο παράδειγμα) σε κανένα πρόσωπο συγκεκριμένα.

Με την ίδια λογική έχουμε:

Δεν πρόκειται να πας πουθενά / Δεν πρόκειτε να πας πουθενά.
Δεν γίνεται να φύγεις τώρα / Δεν γίνεται να φύγεις τώρα.
Λέγεται πως είναι γιατρός / Λέγετε πως είναι γιατρός
Δεν χρειάζεται να το κάνεις / Δεν χρειάζετε να το κάνεις,


και πάει λέγοντας.

-CholericFade.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser2397

Guest
Συζητάω/Συζυτάω

Το έχω δει πολλές φορές και παλιά το έκανα και εγώ και είναι ένα μικρο λάθος..;)
 

DeletedUser2397

Guest
Λέγεται πως είναι γιατρός / Λέγετε πως είναι γιατρός


Ακόμα και εσύ έκανες λάθος..Όχι γιατρός αλλά ιατρός


ΠΡΟΣΟΧΗ στο spam. Όχι ΚΑΙ εδώ spam.
8EAGENHS
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser3491

Guest
Σύμφωνα με το λεξικό μου, φίλτατε Καραπιπερίδη, η λέξη είναι και γιατρός και ιατρός.

Η διαφορά είναι στο ουσιαστικό. Δεν λέμε γιατρείο αλλά ιατρείο. Οπότε το παράδειγμά μου εξακολουθεί και είναι σωστό.
 

DeletedUser

Guest
Λέγεται πως είναι γιατρός / Λέγετε πως είναι γιατρός


Ακόμα και εσύ έκανες λάθος..Όχι γιατρός αλλά ιατρός


ΠΡΟΣΟΧΗ στο spam. Όχι ΚΑΙ εδώ spam.
8EAGENHS

ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ ΤΡΩΩ ΠΟΝΤΟΥΣ ΠΟΙΝΗΣ ΜΕ ΤΗ ΜΙΑ;;;;;;

10 Πόντοι ποινής για spam
8EAGENHS
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

DeletedUser

Guest
Παιδιά μην μαλώνετε.

Μιλάμε για μια γλώσσα 40 αιώνων.

Σίγουρα, η ορθογραφία στην οποία αναφέρεται το νήμα, αφορά και λέξεις που μετά από 100 χρόνια θα γράφονται διαφορετικά. Και υπάρχουν πλέον πολλές περιπτώσεις που αρχαία και νέα μορφή λέξεων είναι και οι δυο σωστές. Ίσως το καλύτερο που θα᾿χει να κάνει κάποιος είναι να βλέπει την γλώσσα μας ως σύνολο. Και ας διαφέρουν οι λέξεις του Ομήρου από τις σημερινές. Και οι λέξεις του Shakespeare έχουν διαφορά από τα σημερινά αγγλικά. Ισχύουν όμως, και ας τις χρησιμοποιούν ελάχιστοι με την παλαιά μορφή.

Όσο για το ιατρός και το γιατρός, θα συμφωνήσω πως και τα δυο είναι σωστά. Το πρώτο έρχεται κατευθείαν από την αρχαία λέξη ἰατρός [ < ἰάομαι -ῶμαι ] ενώ η δεύτερη λέξη είναι μεταγενέστερη και προέρχεται από την πρώτη.

Τώρα, για τα ουσιαστικά,
μέσω της δημοτικής πέρασαν και πολλές λέξεις της καθομιλουμένης στον γραπτό λόγο, που θεωρούνται (βλ. Τεγόπουλος-Φυτράκης 1993) σωστές.

Από την (αρχαία λέξη) ἰατρός παράγονται οι λέξεις:

ιατρεύω, ιατρική, ιατροδικαστής, ιατρόσημο, ιατροσόφιον, ιατροσυμβούλιο, ιατροφιλόσοφος

Από τις παραπάνω λέξεις έχουμε τις λέξεις της δημοτικής:

γιατρικό < αρχ. ἰατρικός
γιατρός < αρχ. ἰατρός
γιατροσόφι < ἰατροσόφιον


Μπορεί να σας φαίνεται βλάχικες, ή δεν ξέρω γω τι, αλλά η γλώσσα εξελίσσεται.
Μπορεί να ήθελε ο Καποδίστριας και πολλοί άλλοι να καθαρίσουν την γλώσσα μας από ξένες επιρροές (Ιταλικά, Τούρκικα, Γαλλικά, Αγγλικά, κτλ), φτιάχνοντας την «Καθαρεύουσα», αλλά έτσι οδηγήθηκε γλώσσα σε διχασμό... Συνεπώς, γράφουμε όπως μιλούμε και σε όποιον αρέσει.

Αν θέλετε να δείτε πως μιλούν στην Κρήτη, διαβάστε Κορνάρο, Καζαντζάκη..
Επίσης ένα πολύ καλό βιβλίο για το «γλωσσικό ζήτημα» είναι το βιβλίο του Ψυχάρη «Το ταξίδι μου». Στους μικρότερους θα σας ξενίσει, μπορεί και να το πετάξετε, μιας και είναι στην δημοτική γραμμένο αλλά με δικό του τρόπο γραφής...

Το κούρασα πολύ για ένα νήμα ορθογραφίας σε φόρουμ ενός διαδικτυακού παιχνιδιού πολέμου. Αλλά να μην ξεχνάμε πως ο Μέγας Αλέξανδρος κοιμόταν με την Ιλιάδα στο προσκεφάλι του, και είχε για ήρωά του τον Αχιλλέα.


Καλές μάχες !


ΥΓ: να θυμίσω πως δεν κρίνουμε κανέναν ούτε μαλώνουμε κάποιον, ούτε δεχόμαστε πως φέρουμε κάποια απόλυτη αλήθεια. Και εγώ έχω αμφιβολίες για πολλά πράγματα, και θα συνεχίσω να τις έχω. Αλλά για αυτό προσπαθώ να μην είμαι απόλυτος και να δέχομαι πως ίσως να κάνω λάθος. Αυτή η τελευταία αποδοχή είναι που αρκεί για να αλλάξουμε προς το καλύτερο. Και δεν μιλάω για ορθογραφία...Η ίδια λογική εφαρμόζεται παντού...

ΥΓ2: όπου θα βλέπετε λέξεις με πολυτονικό(΄`῀) και πνεύματα(᾿῾) θα σημαίνει πως οι λέξεις είναι αρχαίας προέλευσης. Οπότε θα είναι αχρείαστο το «αρχ.» μπροστά από αυτές.
 
Κορυφή