DeletedUser
Guest
-Λακεδαιμόνια Συμμαχία-
Αγαπητοί πατριώτες και φίλοι, αυτή η συμμαχία στήθηκε με μεράκι και με ψυχικά αποθέματα, και στηρίζεται στην Λακεδαιμόνια Αρετή.
Λίγα πράγματατα για την Σπάρτη:
ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ
Μια πόλη – κράτος ένδοξη και ηρωική, ένας λαός που αναζητούσε το μεγαλείο στη γενναιότητα, μια στρατιωτική δύναμη πανίσχυρη και αήττητη, ένας λαός που ανέδειξε σε υπεραξίες τη λιτότητα, τη λακωνικότητα, την πειθαρχία… Δεν είναι άλλη από την Αρχαία Σπάρτη…
Η Αρχαία Σπάρτη ήταν ένας στρατιωτικός «ογκόλιθος», η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον αρχαίο κόσμο, που προκαλούσε τρόμο στους αντιπάλους ενώ διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο. Το καθεστώς της ένα μίγμα πολιτικής και στρατιωτικής νοοτροπίας, η νομοθεσία της αυστηρή, οι όροι της απαράβατοι, η πειθαρχημένη ζωή των πολιτών της, όπου κάθε είδους υπερβολής απαγορεύονταν επιβεβλημένη, η εκπαίδευση στρατιωτική, ταγμένη στην προστασία της πατρίδας, το όραμα…η αιώνια υπηρέτηση της πολιτείας και η προάσπιση των συμφερόντων της.
Η ιστορία της
Η αρχαία Σπάρτη της απαράβατης πειθαρχίας και του στρατιωτικού καθεστώτος, όπως έμεινε στην ιστορία και αποτέλεσε αντικείμενο θαυμασμού και μελέτης, ήταν δημιούργημα του Λυκούργου, που με την αυστηρή νομοθεσία του επέβαλε μια διαφορετική νοοτροπία και τρόπο ζωής από αυτόν που χαρακτήριζε την πόλη κατά τους προηγούμενους αιώνες. Ειδικότερα, πριν τον 6ο αιώνα π.Χ., η αρχαία Σπάρτη ήταν μια πόλη – κράτος όπου ανθούσε ο πολιτισμός, ο οποίος και ήταν ξακουστός και ιδιαίτερα σημαντικός όπως αποδεικνύουν και τα αρχαιολογικά ευρήματα εκείνης της περιόδου. Όλες οι μορφές των τεχνών ήκμαζαν στη Σπάρτη, από τη μουσική και το χορό μέχρι την αγγειοπλαστική, τη ξυλογλυπτική και φυσικά την αρχιτεκτονική. Όλες οι μορφές τέχνης χαρακτηρίστηκαν από το δωρικό ρυθμό, χαρακτηριστικό της αυστηρής και λιτής ζωής των Σπαρτιατών, το οποίο όπως ήταν αναμενόμενο, διάνθισε και την τέχνη τους. Η ενασχόληση με τον αθλητισμό έφερνε θεαματικά αποτελέσματα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες που λάμβαναν χώρα, σε ένα πλαίσιο ευημερίας και ανάπτυξης. Γρήγορα όμως μια τελείως διαφορετική κοινωνική και πολιτική δομή θα χαρακτήριζε στο διηνεκές τη μορφή της Σπάρτης, έτσι όπως τη σχεδίασε και την εφήρμοσε ο Λυκούργος…
Ο Λυκούργος, γιος του βασιλιά Εύμενου είχε ένα συγκεκριμένο όραμα για τη Σπάρτη, με βάση το οποίο συνέθεσε τους νόμους που θα δημιουργούσαν μια πόλη κυρίαρχη και θα τη μετέτρεπαν αδιαφιλονίκητη δύναμη του αρχαίου κόσμου.
Έτσι λοιπόν, αφού πήρε την έγκριση του Μαντείου των Δελφών, συνέταξε τους νόμους που διατηρήθηκαν για 500 έτη και προσπάθησε να πείσει τους Σπαρτιάτες πως η μεταβολή του τρόπου ζωής τους σε ένα σκληρό, λιτό και πειθαρχημένο καθεστώς απόρροια της νομοθεσίας του η οποία και θα τηρούνταν πιστά, ήταν επιβεβλημένη για να μεταλλαχθεί η πόλη σε μια πανίσχυρη στρατιωτική δύναμη…Έτσι κι έγινε. Η νομοθεσία έγινε αποδεκτή και η Σπάρτη μεταλλάχθηκε σταδιακά σε αυτό που ο Λυκούργος ονειρευόταν…
Βασιλείς και 28 άνδρες με ισόβια θητεία αποτελούσαν τη Γερουσία της πόλης ενώ οι πολίτες συνέρχονταν περιοδικά με μόνη αρμοδιότητα να υπέρ / καταψηφίζουν τα προς ψήφιση ζητήματα. Η οικονομική διαφοροποίηση αλλά και η συνακόλουθη οικονομική ελευθερία εγκαταλείφθηκαν για χάρη της ισότητας, όπου όλοι είχαν ίσα μερίδια περιουσίας, ενώ κάθε έκφραση της καθημερινής ζωής των πολιτών τελούσε υπό το «άγρυπνο βλέμμα» του αυστηρού νόμου…Η Σπάρτη θα άλλαζε ριζικά προκειμένου να μετουσιωθεί στη μορφή που έμελε να τη χαρακτηρίσει, να είναι ταυτόσημη με το είναι της, να είναι σήμερα έμπνευση για επικές ταινίες όπως επική θα ήταν και η πορεία της τους επόμενους αιώνες,,,
Το στρατιωτικό καθεστώς που επεβλήθη στόχευε στη σκληραγώγηση των γενναίων Σπαρτιατών και στη διαπαιδαγώγησή τους ώστε να υπηρετούν ανιδιοτελώς την πατρίδα και να πολεμούν χωρίς φόβο γι’ αυτή, με ύψιστο γνώμονα τα συμφέροντα αυτής. Η νοοτροπία δεν άργησε να καταστεί φιλοπόλεμη κι έτσι ξεκίνησε η επιθετική επεκτατική πολιτική της αρχαίας Σπάρτη. Μεσσηνιακοί πόλεμοι, πρώτος και δεύτερος αποτελούν τις πρώτες νικηφόρες εκστρατείες της Σπάρτης, ενώ «ο πόλεμος των 600» απέναντι στο Άργος θα οδηγήσει έπειτα από πολλές μάχες σε μία ακόμα νίκη για τους ατρόμητους Σπαρτιάτες. Ακολουθεί ο πόλεμος εναντίον της Αρκαδίας, «ο πόλεμος της Τεγέας», όπου έπειτα από ένα χρησμό του Μαντείου των Δελφών η Σπάρτη θα αναγνωριστεί για μία ακόμα φορά από τους ηττημένους ως η αδιαμφισβήτητη δύναμη. Η απειλή που γινόταν ολοένα και εντονότερη εναντίον της Ελλάδος από το βασιλιά της Περσίας Δαρείο θα οδηγήσει τις ελληνικές πόλεις – κράτη να συμμαχήσουν, παραλείποντας τις διαφορές τους και να αναγνωρίσουν στην αρχαία Σπάρτη την κυριαρχία και την ηγεμονία σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της συγκρότησης της άμυνας της χώρας απέναντι στην περσική εισβολή. Η Σπάρτη δε συνέβαλε τελικά στον αγώνα του «αιώνιου αντιπάλου» της, της Αθήνας απέναντι στο Δαρείο, χωρίς ωστόσο αυτό το γεγονός να αποτρέψει τη νίκη της.
Οι τριακόσιοι
Η μεγαλειώδης στιγμή της Σπαρτιατικής ιστορίας που είναι ίσως η περισσότερο ξακουστή και θαυμαστή στις γενεές των απογόνων που θα ακολουθούσαν ακόμα και στις μέρες μας, είναι η Μάχη των Θερμοπυλών, «η μάχη των 300»…Το 480 π. Χ., ο γιος του Δαρείου Ξέρξης κατά τη δεύτερη εκστρατεία των Περσών εναντίον της Ελλάδας, φθάνει στις Θερμοπύλες. Χιλιάδες στρατιωτών της περσικής δύναμης βρέθηκαν αντιμέτωποι με μόλις τριακόσιους γενναίων και ηρωικών Σπαρτιατών που θα υπερασπίζονταν τον τόπο τους μέχρι θανάτου, ενός τίμιου και απόλυτου θανάτου τιμής και δόξας αιώνιας…Ο βασιλιάς Λεωνίδας ενσάρκωνε τη φλόγα της Σπαρτιατικής ψυχής και το μεγαλείο του ρωμαλέου σώματος, μεγαλοφυής και ανυπότακτος, πολέμησε με τους άνδρες του γεμάτοι λατρεία για την πατρίδα κι αυτό ήταν κάτι τόσο δυνατό που οδηγούσε σε συνεχόμενες νίκες των Σπαρτιατών έναντι των δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών του Ξέρξη.
Η προδοσία ήταν το μόνο που δε μπορούσε να προβλέψει ο Λεωνίδας. Το μόνο που θα μπορούσε να επιφέρει μια θανάσιμη αλλά γενναία ήττα. Ο Εφιάλτης μαρτυρά το κρυφό μονοπάτι που θα περικύκλωνε τους Σπαρτιάτες και οι περσικές δυνάμεις ξεκινούν εναντίον τους. Ο ατρόμητος Λεωνίδας δεν οπισθοχωρεί και μαζί με τους τριακόσιους μένουν για να δώσουν την τελευταία αλλά ιστορική μάχη τους. Όταν ο Λεωνίδας πέφτει νεκρός, οι συμπολεμιστές του παλεύουν μέχρις εσχάτων για να κρατήσουν το άψυχο σώμα του και τα κατάφεραν. Πολύ γρήγορα όμως θα ξανασυναντούσαν στον Άδη το λατρεμένο βασιλιά και στρατηγό τους…
Μεσσηνιακοί πόλεμοι και μάχες επί μαχών ακολούθησαν μέχρι να σημάνει η παρακμή και η πτώση της αρχαίας Σπάρτης με αυτή τη μορφή… Η ιστορία της όμως γράφτηκε με χρυσά γράμματα και αποτελεί αιώνια πηγή έμπνευσης, μελέτης και αξεπέραστου θαυμασμού… Στο αίτημα του Ξέρξη για την παράδοση των όπλων των Σπαρτιατών, η απάντηση του Λεωνίδα ήταν: «Μολών λαβέ»…Παντοτινό μήνυμα θάρρους, τόλμης, γενναιοψυχίας, αρρενωπότητας, αρετής.
Όλη αυτή η επική πορεία της Αρχαίας Σπάρτης δεν ήταν απλά η έκφραση της αγάπης για την πατρίδα. Η νομοθεσία του Λυκούργου όριζε ως ύψιστη αρετή και μοναδικό νόημα και στόχο που καθόριζε τη μοίρα όλων των Σπαρτιατών πριν καν ακόμα γεννηθούν την ισόβια υπηρέτηση της πατρίδας. Άνδρες και γυναίκες ενώνονταν υπό τους όρους που έθετε η πολιτεία προκειμένου να γεννήσουν ενάρετους και γενναίους πολεμιστές, προτάσσοντας τη ζωή τους για χάρη της πατρίδας, την οποία και θα υπηρετούσαν ως το τέλος. Καθημερινότητα, ήθη κι έθιμα, σύναψη γάμου, συνουσία, διαπαιδαγώγηση, εκπαίδευση, όλα ήταν αυστηρώς προκαθορισμένα και χαραγμένα στη συνείδηση των Σπαρτιατών που ζούσαν, μεγάλωναν και πέθαιναν με το σκοπό της άμυνας της «μάνας – πατρίδας». Η σκληραγώγηση ήταν αυτοσκοπός αλλά και στόχος της Πολιτείας και γι’ αυτό αναλάμβανε τη διαπαιδαγώγηση των νέων εκκολαπτόμενων πολεμιστών της Σπάρτης από τα 7 τους έτη, οπότε και αποχωρίζονταν από την οικογενειακή εστία. Η αγωγή συνδυασμός πνευματικής εξέλιξης και σωματικής σκληραγώγησης. Σώμα και πνεύμα καλλιεργούνταν για τη συγκρότηση του σπαρτιατικού «μοντέλου», ένας συγκερασμός οξύνοιας πνεύματος και μυϊκής δύναμης που θα αποτελούσε ανίκητο κράμα έναντι σε κάθε εχθρό. Ο τρόπος ζωής με τον οποίον γαλουχούνταν σκληρός και πειθαρχημένος, λιτός και αυστηρός. Το μέτρο ακολουθούνταν πιστά, η τιμωρία για τα παραπτώματα επιβεβλημένη, ο σεβασμός καλλιεργούνταν ως στοιχείο αρετής, η δειλία δεν άρμοζε στη φύση των Σπαρτιατών και καταπολεμούνταν με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμα και τον πιο βάναυσο.
Η λιτότητα του τρόπου ζωής διάνθισε όλη τη νοοτροπία και τη φιλοσοφία των Σπαρτιατών. Από την ίση οικονομική κατάσταση όλων των πολιτών, την απουσία απόλαυσης υλικών αγαθών, την αποβολή οποιασδήποτε πολυτέλειας μέχρι και την περιεκτικότητα στο λόγο μέσω της φημισμένης σπαρτιατικής λακωνικότητας, «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».
Γάμος
Ο γάμος ήταν υποχρεωτικός και οι όροι και οι προϋποθέσεις του για τους πολίτες της Σπάρτης αυστηρά καθορισμένοι. Όσοι δεν τηρούσαν τους όρους αυτούς ή έμεναν άγαμοι τιμωρούνταν παραδειγματικά και φυσικά δεν τύγχαναν του ίδιου σεβασμού και αναγνώρισης από τους συμπολίτες τους. Αντίθετα, αποτελούσαν αντικείμενο χλευασμού μιας και ο σκοπός ήταν η ένωση για τη γέννηση. Κάθε τι διάφορο ήταν προσβολή και προδοσία…
Ξένοι και Σπάρτη
Οι ξένοι δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στην αρχαία Σπάρτη, καθώς ο σκοπός ζωής στον οποίον ήταν ταγμένοι ήταν τόσο σπουδαίος που ακόμα και η γνωστή φιλοξενία της Ελλάδος θα υποχωρούσε μπροστά στο φόβο για ενδεχόμενη αλλοίωση του τρόπου ζωής των Σπαρτιατών.
Γυναίκα της Σπάρτης
Η πορεία της Σπαρτιάτισσας ήταν διαφορετική από κάθε άλλη γυναίκα σε όλη την Ελλάδα. Ήταν ταγμένη κι αυτή στην υπηρεσία της πατρίδας και γι’ αυτό θα έχαιρε μιας πρωτόγνωρης ελευθερίας που θα εκδηλωνόταν τόσο με την άσκηση για τη διαμόρφωση σωστής σωματικής διάπλασης όσο και με τη συμμετοχή σε δρώμενα θρησκευτικής λατρείας και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Ο σκοπός της ζωής της ήταν ένας και μοναδικός: η γέννηση ατρόμητων πολεμιστών. «Ή ταν ή επί τας» ήταν η φράση – ευλογία προς τους γιους, θαρραλέους υπερασπιστές της πόλης, δηλαδή η προτροπή της μάνας ήταν να γυρίσουν νικητές. Αλλιώς να μη γυρίσουν καθόλου…Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, αυτή η φράση περικλείει τον τρόπο σκέψης και ζωής των πολιτών της Σπάρτης. Για την πατρίδα γεννιόντουσαν, για ‘κείνη ανδρώταν, για ‘κείνη ήταν η σπουδαιότερη τιμή να πέθαιναν.
Τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Η υπεράσπιση της πόλης ήταν ο ύψιστος σκοπός για τον οποίο προετοιμάζονταν όλη τους τη ζωή. Η αποστολή αυτή δεν επαφίονταν στον ηρωισμό του καθενός. Η νομοθεσία ήταν απαράβατη, το πολίτευμα αρωγός προς αυτή την κατεύθυνση, ο τρόπος ζωής και σκέψης καθοδηγούμενος, η εκπαίδευση υποχρέωση της πολιτείας, η ζωή πειθαρχημένη, η ένωση άνδρα – γυναίκας προκαθορισμένη, όλοι οι θεσμοί αλλά και οι συνήθειες που συγκροτούν τη δομή μιας κοινωνίας και τη νοοτροπία της ήταν πλίνθινες πλάκες στο οικοδόμημα της στρατιωτικής Σπάρτης.
Μια κοινωνία που αποτυπώθηκε στην ιστορική συνείδηση για όλα αυτά που καταδεικνύουν την ανεπανάληπτη ταυτότητά της. Για την ομοψυχία και τη σύμπραξη όλων των πολιτών – υπηρετών ενός σκοπού.
Εκεί που ήταν όλοι σαν ένας για την προστασία της Σπάρτης. Εκεί που οι έννοιες του άκρατου ανταγωνισμού, του προσωπικού συμφέροντος, του ατομικισμού ήταν αντίθετες με την αρετή, τον απώτερο σκοπό κάθε πολίτη. Εκεί που η τιμιότητα ήταν αυτονόητη και οι αρχές ταυτόσημες με την προσωπικότητα του Σπαρτιάτη. Όσες επικρίσεις κι αν δέχεται το καθεστώς, οι αξίες αυτές συνεχίζουν να είναι επίκαιρες. Σήμερα, πιο έντονα από ποτέ, πρέπει να τις αναζητήσουμε από την αρχή. Και η αρετή να γίνει ξανά αυτοσκοπός μας…
Ζήτω το έθνος,Ζήτω η Ελλάδα!!
ΔΙΟΣ ΣΥΛΛΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣ ΣΥΛΛΑΝΙΑΣ ΙΕΡΟΝ ΙΔΡΥΣΑΜΕΝΟΝ,
ΦΥΛΛΑΣ ΦΥΛΛΑΞΑΝΤΑ ΚΑΙ ΩΒΑΣ ΩΒΑΞΑΝΤΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ, ΓΕΡΟΥΣΙΑΝ ΣΥΝ ΑΡΧΑΓΕΤΑΙΣ ΚΑΤΑΣΤΗΣΑΝΤΑ, ΩΡΑΙΣ ΕΞ ΩΡΑΝ ΑΠΕΛΑΖΕΙΝ ΜΕΤΑΞΥ ΒΑΒΥΚΑΣ ΤΑ ΚΑΙ ΚΝΑΚΙΩΝΟΣ, ΟΥΤΩΣ ΕΙΣΦΕΡΕΙΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΦΙΣΤΑΣΘΑΙ ΔΑΜΩ Δ’ ΑΓΟΡΑΝ ΗΜΕΝ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ.ΑΙ ΔΕ ΣΚΟΛΙΑΝ Ο ΔΑΜΟΣ ΑΙΡΟΙΤΟ ΤΟΥΣ ΠΡΕΣΒΥΓΕΝΕΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΓΕΤΑΣ ΑΠΟΣΤΑΤΗΡΑΣ ΗΜΕΝ.
Προϋποθέσεις για να γίνεις μέλος της συμμαχίας μας είναι:
1)Να είσαι ενεργός,
2)Να έχεις διάθεση για το παιχνίδι,
3)Να ακολουθείς τις κατευθύνσεις της συμμαχίας,
4)Να βοηθάς τους συμμάχους σου,
5)Να ενημερώνεις το φόρουμ καθώς και να ενημερώνεσαι από αυτό.
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΛΑΜΒΔΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ.
[video=youtube;u4SbHD7Mpjo]http://www.youtube.com/watch?v=u4SbHD7Mpjo[/video]
ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ
Είρθαμε σε αυτόν τον κόσμο για να ιδρύσουμε μια μεγάλη συμμαχία και όχι για την δόξα και τον πόλεμο.
Απώτερος σκοπός είναι η ανάδειξη της συμμαχίας κυρίως με ειρηνικά μέσα αλλά δεν θα διστάσουμε σε ένα πόλεμο.
Η δημοκρατία και η ισοτητα μεταξύ των μελών ανεξαρτήτος τους πόντους και τα δικαιωματα του καθενος
είναι η πρώτη προτεραιότητα μας.
Νόμοι και απαραβίαστοι κανόνες της συμμαχίας
1ος νόμος:Για την ενεργή συμμετοχή των μελλών θα στερώ σε πρώτη φάση τα δικαιώματα απο όσους δεν παίρνουν σαφή θέση στα κοινά της συμμαχίας και σε δεύτερη φάση θα υπάρχει η εκδίωξη του παίκτη.
2ος νόμος:
Θα υπάρχει ένα πολιτικό σώμα που θα λέγεται Εκκλησία του Grepolis
στην οποία θα παίρνουν μέρος όσοι έχουν περάσει τους 1000 πόντους.
Στην Εκκλησία του Grepolis θα παίρνονται σοβαρές αποφάσεις για την λειτουργία της Συμμαχίας και την προστασία όλων των μελλών και επιπλέον εκεί θα μπορείτε να εκφράζετα όλοι τα παράπονα σας.
Η Εκκλησία του Grepolis θα απαρτίζεται από 5 μέλοι που ένα απο αυτά θα είναι σίγουρα ο ιδρυτής της συμμαχίας.
3ος νόμος:Στα πρώτα στάδια τών μελλών μεταξύ των 175-700 πόντων η Συμμαχία θα έχει μια αποθήκη η οποία θα είναι μια πόλη του ιδρυτή και εκεί θα δίνονται εθελοντικά πρώτες ύλες.
Τίς ύλες αυτές θα έχουν δικαιώμα να πάρουν μόνο τα μέλλοι 175-700 πόντων όπως προαναφερα.(κανένας άλλος δεν θα έχει δικαίωμα να πάρει αυτές τις ύλες.)
Οι ύλες αυτές δίνονται για την ταχύτερη αναπτυξη των μικρών μελλών.
Επιπλέον όσοι δίνουν εθελοντικά ύλες θα έχουν μεγαλύτερες ευκαιρίες να μπουν στην εκκλησία του δήμου.
Αυτά ήταν όλα όσα ήθελα να πώ για την συμμαχία this is grepolis
Εποικινωνία με τον: Lakedaimonios warrior αρχηγό και ιδρυτή της συμμαχίας .
Με εκτίμιση
και κατανόηση:Lakedaimonios warrior.
Αγαπητοί πατριώτες και φίλοι, αυτή η συμμαχία στήθηκε με μεράκι και με ψυχικά αποθέματα, και στηρίζεται στην Λακεδαιμόνια Αρετή.
Λίγα πράγματατα για την Σπάρτη:
ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ
Μια πόλη – κράτος ένδοξη και ηρωική, ένας λαός που αναζητούσε το μεγαλείο στη γενναιότητα, μια στρατιωτική δύναμη πανίσχυρη και αήττητη, ένας λαός που ανέδειξε σε υπεραξίες τη λιτότητα, τη λακωνικότητα, την πειθαρχία… Δεν είναι άλλη από την Αρχαία Σπάρτη…
Η Αρχαία Σπάρτη ήταν ένας στρατιωτικός «ογκόλιθος», η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον αρχαίο κόσμο, που προκαλούσε τρόμο στους αντιπάλους ενώ διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο. Το καθεστώς της ένα μίγμα πολιτικής και στρατιωτικής νοοτροπίας, η νομοθεσία της αυστηρή, οι όροι της απαράβατοι, η πειθαρχημένη ζωή των πολιτών της, όπου κάθε είδους υπερβολής απαγορεύονταν επιβεβλημένη, η εκπαίδευση στρατιωτική, ταγμένη στην προστασία της πατρίδας, το όραμα…η αιώνια υπηρέτηση της πολιτείας και η προάσπιση των συμφερόντων της.
Η ιστορία της
Η αρχαία Σπάρτη της απαράβατης πειθαρχίας και του στρατιωτικού καθεστώτος, όπως έμεινε στην ιστορία και αποτέλεσε αντικείμενο θαυμασμού και μελέτης, ήταν δημιούργημα του Λυκούργου, που με την αυστηρή νομοθεσία του επέβαλε μια διαφορετική νοοτροπία και τρόπο ζωής από αυτόν που χαρακτήριζε την πόλη κατά τους προηγούμενους αιώνες. Ειδικότερα, πριν τον 6ο αιώνα π.Χ., η αρχαία Σπάρτη ήταν μια πόλη – κράτος όπου ανθούσε ο πολιτισμός, ο οποίος και ήταν ξακουστός και ιδιαίτερα σημαντικός όπως αποδεικνύουν και τα αρχαιολογικά ευρήματα εκείνης της περιόδου. Όλες οι μορφές των τεχνών ήκμαζαν στη Σπάρτη, από τη μουσική και το χορό μέχρι την αγγειοπλαστική, τη ξυλογλυπτική και φυσικά την αρχιτεκτονική. Όλες οι μορφές τέχνης χαρακτηρίστηκαν από το δωρικό ρυθμό, χαρακτηριστικό της αυστηρής και λιτής ζωής των Σπαρτιατών, το οποίο όπως ήταν αναμενόμενο, διάνθισε και την τέχνη τους. Η ενασχόληση με τον αθλητισμό έφερνε θεαματικά αποτελέσματα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες που λάμβαναν χώρα, σε ένα πλαίσιο ευημερίας και ανάπτυξης. Γρήγορα όμως μια τελείως διαφορετική κοινωνική και πολιτική δομή θα χαρακτήριζε στο διηνεκές τη μορφή της Σπάρτης, έτσι όπως τη σχεδίασε και την εφήρμοσε ο Λυκούργος…
Ο Λυκούργος, γιος του βασιλιά Εύμενου είχε ένα συγκεκριμένο όραμα για τη Σπάρτη, με βάση το οποίο συνέθεσε τους νόμους που θα δημιουργούσαν μια πόλη κυρίαρχη και θα τη μετέτρεπαν αδιαφιλονίκητη δύναμη του αρχαίου κόσμου.
Έτσι λοιπόν, αφού πήρε την έγκριση του Μαντείου των Δελφών, συνέταξε τους νόμους που διατηρήθηκαν για 500 έτη και προσπάθησε να πείσει τους Σπαρτιάτες πως η μεταβολή του τρόπου ζωής τους σε ένα σκληρό, λιτό και πειθαρχημένο καθεστώς απόρροια της νομοθεσίας του η οποία και θα τηρούνταν πιστά, ήταν επιβεβλημένη για να μεταλλαχθεί η πόλη σε μια πανίσχυρη στρατιωτική δύναμη…Έτσι κι έγινε. Η νομοθεσία έγινε αποδεκτή και η Σπάρτη μεταλλάχθηκε σταδιακά σε αυτό που ο Λυκούργος ονειρευόταν…
Βασιλείς και 28 άνδρες με ισόβια θητεία αποτελούσαν τη Γερουσία της πόλης ενώ οι πολίτες συνέρχονταν περιοδικά με μόνη αρμοδιότητα να υπέρ / καταψηφίζουν τα προς ψήφιση ζητήματα. Η οικονομική διαφοροποίηση αλλά και η συνακόλουθη οικονομική ελευθερία εγκαταλείφθηκαν για χάρη της ισότητας, όπου όλοι είχαν ίσα μερίδια περιουσίας, ενώ κάθε έκφραση της καθημερινής ζωής των πολιτών τελούσε υπό το «άγρυπνο βλέμμα» του αυστηρού νόμου…Η Σπάρτη θα άλλαζε ριζικά προκειμένου να μετουσιωθεί στη μορφή που έμελε να τη χαρακτηρίσει, να είναι ταυτόσημη με το είναι της, να είναι σήμερα έμπνευση για επικές ταινίες όπως επική θα ήταν και η πορεία της τους επόμενους αιώνες,,,
Το στρατιωτικό καθεστώς που επεβλήθη στόχευε στη σκληραγώγηση των γενναίων Σπαρτιατών και στη διαπαιδαγώγησή τους ώστε να υπηρετούν ανιδιοτελώς την πατρίδα και να πολεμούν χωρίς φόβο γι’ αυτή, με ύψιστο γνώμονα τα συμφέροντα αυτής. Η νοοτροπία δεν άργησε να καταστεί φιλοπόλεμη κι έτσι ξεκίνησε η επιθετική επεκτατική πολιτική της αρχαίας Σπάρτη. Μεσσηνιακοί πόλεμοι, πρώτος και δεύτερος αποτελούν τις πρώτες νικηφόρες εκστρατείες της Σπάρτης, ενώ «ο πόλεμος των 600» απέναντι στο Άργος θα οδηγήσει έπειτα από πολλές μάχες σε μία ακόμα νίκη για τους ατρόμητους Σπαρτιάτες. Ακολουθεί ο πόλεμος εναντίον της Αρκαδίας, «ο πόλεμος της Τεγέας», όπου έπειτα από ένα χρησμό του Μαντείου των Δελφών η Σπάρτη θα αναγνωριστεί για μία ακόμα φορά από τους ηττημένους ως η αδιαμφισβήτητη δύναμη. Η απειλή που γινόταν ολοένα και εντονότερη εναντίον της Ελλάδος από το βασιλιά της Περσίας Δαρείο θα οδηγήσει τις ελληνικές πόλεις – κράτη να συμμαχήσουν, παραλείποντας τις διαφορές τους και να αναγνωρίσουν στην αρχαία Σπάρτη την κυριαρχία και την ηγεμονία σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της συγκρότησης της άμυνας της χώρας απέναντι στην περσική εισβολή. Η Σπάρτη δε συνέβαλε τελικά στον αγώνα του «αιώνιου αντιπάλου» της, της Αθήνας απέναντι στο Δαρείο, χωρίς ωστόσο αυτό το γεγονός να αποτρέψει τη νίκη της.
Οι τριακόσιοι
Η μεγαλειώδης στιγμή της Σπαρτιατικής ιστορίας που είναι ίσως η περισσότερο ξακουστή και θαυμαστή στις γενεές των απογόνων που θα ακολουθούσαν ακόμα και στις μέρες μας, είναι η Μάχη των Θερμοπυλών, «η μάχη των 300»…Το 480 π. Χ., ο γιος του Δαρείου Ξέρξης κατά τη δεύτερη εκστρατεία των Περσών εναντίον της Ελλάδας, φθάνει στις Θερμοπύλες. Χιλιάδες στρατιωτών της περσικής δύναμης βρέθηκαν αντιμέτωποι με μόλις τριακόσιους γενναίων και ηρωικών Σπαρτιατών που θα υπερασπίζονταν τον τόπο τους μέχρι θανάτου, ενός τίμιου και απόλυτου θανάτου τιμής και δόξας αιώνιας…Ο βασιλιάς Λεωνίδας ενσάρκωνε τη φλόγα της Σπαρτιατικής ψυχής και το μεγαλείο του ρωμαλέου σώματος, μεγαλοφυής και ανυπότακτος, πολέμησε με τους άνδρες του γεμάτοι λατρεία για την πατρίδα κι αυτό ήταν κάτι τόσο δυνατό που οδηγούσε σε συνεχόμενες νίκες των Σπαρτιατών έναντι των δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών του Ξέρξη.
Η προδοσία ήταν το μόνο που δε μπορούσε να προβλέψει ο Λεωνίδας. Το μόνο που θα μπορούσε να επιφέρει μια θανάσιμη αλλά γενναία ήττα. Ο Εφιάλτης μαρτυρά το κρυφό μονοπάτι που θα περικύκλωνε τους Σπαρτιάτες και οι περσικές δυνάμεις ξεκινούν εναντίον τους. Ο ατρόμητος Λεωνίδας δεν οπισθοχωρεί και μαζί με τους τριακόσιους μένουν για να δώσουν την τελευταία αλλά ιστορική μάχη τους. Όταν ο Λεωνίδας πέφτει νεκρός, οι συμπολεμιστές του παλεύουν μέχρις εσχάτων για να κρατήσουν το άψυχο σώμα του και τα κατάφεραν. Πολύ γρήγορα όμως θα ξανασυναντούσαν στον Άδη το λατρεμένο βασιλιά και στρατηγό τους…
Μεσσηνιακοί πόλεμοι και μάχες επί μαχών ακολούθησαν μέχρι να σημάνει η παρακμή και η πτώση της αρχαίας Σπάρτης με αυτή τη μορφή… Η ιστορία της όμως γράφτηκε με χρυσά γράμματα και αποτελεί αιώνια πηγή έμπνευσης, μελέτης και αξεπέραστου θαυμασμού… Στο αίτημα του Ξέρξη για την παράδοση των όπλων των Σπαρτιατών, η απάντηση του Λεωνίδα ήταν: «Μολών λαβέ»…Παντοτινό μήνυμα θάρρους, τόλμης, γενναιοψυχίας, αρρενωπότητας, αρετής.
Όλη αυτή η επική πορεία της Αρχαίας Σπάρτης δεν ήταν απλά η έκφραση της αγάπης για την πατρίδα. Η νομοθεσία του Λυκούργου όριζε ως ύψιστη αρετή και μοναδικό νόημα και στόχο που καθόριζε τη μοίρα όλων των Σπαρτιατών πριν καν ακόμα γεννηθούν την ισόβια υπηρέτηση της πατρίδας. Άνδρες και γυναίκες ενώνονταν υπό τους όρους που έθετε η πολιτεία προκειμένου να γεννήσουν ενάρετους και γενναίους πολεμιστές, προτάσσοντας τη ζωή τους για χάρη της πατρίδας, την οποία και θα υπηρετούσαν ως το τέλος. Καθημερινότητα, ήθη κι έθιμα, σύναψη γάμου, συνουσία, διαπαιδαγώγηση, εκπαίδευση, όλα ήταν αυστηρώς προκαθορισμένα και χαραγμένα στη συνείδηση των Σπαρτιατών που ζούσαν, μεγάλωναν και πέθαιναν με το σκοπό της άμυνας της «μάνας – πατρίδας». Η σκληραγώγηση ήταν αυτοσκοπός αλλά και στόχος της Πολιτείας και γι’ αυτό αναλάμβανε τη διαπαιδαγώγηση των νέων εκκολαπτόμενων πολεμιστών της Σπάρτης από τα 7 τους έτη, οπότε και αποχωρίζονταν από την οικογενειακή εστία. Η αγωγή συνδυασμός πνευματικής εξέλιξης και σωματικής σκληραγώγησης. Σώμα και πνεύμα καλλιεργούνταν για τη συγκρότηση του σπαρτιατικού «μοντέλου», ένας συγκερασμός οξύνοιας πνεύματος και μυϊκής δύναμης που θα αποτελούσε ανίκητο κράμα έναντι σε κάθε εχθρό. Ο τρόπος ζωής με τον οποίον γαλουχούνταν σκληρός και πειθαρχημένος, λιτός και αυστηρός. Το μέτρο ακολουθούνταν πιστά, η τιμωρία για τα παραπτώματα επιβεβλημένη, ο σεβασμός καλλιεργούνταν ως στοιχείο αρετής, η δειλία δεν άρμοζε στη φύση των Σπαρτιατών και καταπολεμούνταν με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμα και τον πιο βάναυσο.
Η λιτότητα του τρόπου ζωής διάνθισε όλη τη νοοτροπία και τη φιλοσοφία των Σπαρτιατών. Από την ίση οικονομική κατάσταση όλων των πολιτών, την απουσία απόλαυσης υλικών αγαθών, την αποβολή οποιασδήποτε πολυτέλειας μέχρι και την περιεκτικότητα στο λόγο μέσω της φημισμένης σπαρτιατικής λακωνικότητας, «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».
Γάμος
Ο γάμος ήταν υποχρεωτικός και οι όροι και οι προϋποθέσεις του για τους πολίτες της Σπάρτης αυστηρά καθορισμένοι. Όσοι δεν τηρούσαν τους όρους αυτούς ή έμεναν άγαμοι τιμωρούνταν παραδειγματικά και φυσικά δεν τύγχαναν του ίδιου σεβασμού και αναγνώρισης από τους συμπολίτες τους. Αντίθετα, αποτελούσαν αντικείμενο χλευασμού μιας και ο σκοπός ήταν η ένωση για τη γέννηση. Κάθε τι διάφορο ήταν προσβολή και προδοσία…
Ξένοι και Σπάρτη
Οι ξένοι δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στην αρχαία Σπάρτη, καθώς ο σκοπός ζωής στον οποίον ήταν ταγμένοι ήταν τόσο σπουδαίος που ακόμα και η γνωστή φιλοξενία της Ελλάδος θα υποχωρούσε μπροστά στο φόβο για ενδεχόμενη αλλοίωση του τρόπου ζωής των Σπαρτιατών.
Γυναίκα της Σπάρτης
Η πορεία της Σπαρτιάτισσας ήταν διαφορετική από κάθε άλλη γυναίκα σε όλη την Ελλάδα. Ήταν ταγμένη κι αυτή στην υπηρεσία της πατρίδας και γι’ αυτό θα έχαιρε μιας πρωτόγνωρης ελευθερίας που θα εκδηλωνόταν τόσο με την άσκηση για τη διαμόρφωση σωστής σωματικής διάπλασης όσο και με τη συμμετοχή σε δρώμενα θρησκευτικής λατρείας και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Ο σκοπός της ζωής της ήταν ένας και μοναδικός: η γέννηση ατρόμητων πολεμιστών. «Ή ταν ή επί τας» ήταν η φράση – ευλογία προς τους γιους, θαρραλέους υπερασπιστές της πόλης, δηλαδή η προτροπή της μάνας ήταν να γυρίσουν νικητές. Αλλιώς να μη γυρίσουν καθόλου…Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, αυτή η φράση περικλείει τον τρόπο σκέψης και ζωής των πολιτών της Σπάρτης. Για την πατρίδα γεννιόντουσαν, για ‘κείνη ανδρώταν, για ‘κείνη ήταν η σπουδαιότερη τιμή να πέθαιναν.
Τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Η υπεράσπιση της πόλης ήταν ο ύψιστος σκοπός για τον οποίο προετοιμάζονταν όλη τους τη ζωή. Η αποστολή αυτή δεν επαφίονταν στον ηρωισμό του καθενός. Η νομοθεσία ήταν απαράβατη, το πολίτευμα αρωγός προς αυτή την κατεύθυνση, ο τρόπος ζωής και σκέψης καθοδηγούμενος, η εκπαίδευση υποχρέωση της πολιτείας, η ζωή πειθαρχημένη, η ένωση άνδρα – γυναίκας προκαθορισμένη, όλοι οι θεσμοί αλλά και οι συνήθειες που συγκροτούν τη δομή μιας κοινωνίας και τη νοοτροπία της ήταν πλίνθινες πλάκες στο οικοδόμημα της στρατιωτικής Σπάρτης.
Μια κοινωνία που αποτυπώθηκε στην ιστορική συνείδηση για όλα αυτά που καταδεικνύουν την ανεπανάληπτη ταυτότητά της. Για την ομοψυχία και τη σύμπραξη όλων των πολιτών – υπηρετών ενός σκοπού.
Εκεί που ήταν όλοι σαν ένας για την προστασία της Σπάρτης. Εκεί που οι έννοιες του άκρατου ανταγωνισμού, του προσωπικού συμφέροντος, του ατομικισμού ήταν αντίθετες με την αρετή, τον απώτερο σκοπό κάθε πολίτη. Εκεί που η τιμιότητα ήταν αυτονόητη και οι αρχές ταυτόσημες με την προσωπικότητα του Σπαρτιάτη. Όσες επικρίσεις κι αν δέχεται το καθεστώς, οι αξίες αυτές συνεχίζουν να είναι επίκαιρες. Σήμερα, πιο έντονα από ποτέ, πρέπει να τις αναζητήσουμε από την αρχή. Και η αρετή να γίνει ξανά αυτοσκοπός μας…
Ζήτω το έθνος,Ζήτω η Ελλάδα!!
ΔΙΟΣ ΣΥΛΛΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣ ΣΥΛΛΑΝΙΑΣ ΙΕΡΟΝ ΙΔΡΥΣΑΜΕΝΟΝ,
ΦΥΛΛΑΣ ΦΥΛΛΑΞΑΝΤΑ ΚΑΙ ΩΒΑΣ ΩΒΑΞΑΝΤΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ, ΓΕΡΟΥΣΙΑΝ ΣΥΝ ΑΡΧΑΓΕΤΑΙΣ ΚΑΤΑΣΤΗΣΑΝΤΑ, ΩΡΑΙΣ ΕΞ ΩΡΑΝ ΑΠΕΛΑΖΕΙΝ ΜΕΤΑΞΥ ΒΑΒΥΚΑΣ ΤΑ ΚΑΙ ΚΝΑΚΙΩΝΟΣ, ΟΥΤΩΣ ΕΙΣΦΕΡΕΙΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΦΙΣΤΑΣΘΑΙ ΔΑΜΩ Δ’ ΑΓΟΡΑΝ ΗΜΕΝ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ.ΑΙ ΔΕ ΣΚΟΛΙΑΝ Ο ΔΑΜΟΣ ΑΙΡΟΙΤΟ ΤΟΥΣ ΠΡΕΣΒΥΓΕΝΕΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΓΕΤΑΣ ΑΠΟΣΤΑΤΗΡΑΣ ΗΜΕΝ.
Προϋποθέσεις για να γίνεις μέλος της συμμαχίας μας είναι:
1)Να είσαι ενεργός,
2)Να έχεις διάθεση για το παιχνίδι,
3)Να ακολουθείς τις κατευθύνσεις της συμμαχίας,
4)Να βοηθάς τους συμμάχους σου,
5)Να ενημερώνεις το φόρουμ καθώς και να ενημερώνεσαι από αυτό.
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΛΑΜΒΔΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ.
[video=youtube;u4SbHD7Mpjo]http://www.youtube.com/watch?v=u4SbHD7Mpjo[/video]
ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ
Είρθαμε σε αυτόν τον κόσμο για να ιδρύσουμε μια μεγάλη συμμαχία και όχι για την δόξα και τον πόλεμο.
Απώτερος σκοπός είναι η ανάδειξη της συμμαχίας κυρίως με ειρηνικά μέσα αλλά δεν θα διστάσουμε σε ένα πόλεμο.
Η δημοκρατία και η ισοτητα μεταξύ των μελών ανεξαρτήτος τους πόντους και τα δικαιωματα του καθενος
είναι η πρώτη προτεραιότητα μας.
Νόμοι και απαραβίαστοι κανόνες της συμμαχίας
1ος νόμος:Για την ενεργή συμμετοχή των μελλών θα στερώ σε πρώτη φάση τα δικαιώματα απο όσους δεν παίρνουν σαφή θέση στα κοινά της συμμαχίας και σε δεύτερη φάση θα υπάρχει η εκδίωξη του παίκτη.
2ος νόμος:
Θα υπάρχει ένα πολιτικό σώμα που θα λέγεται Εκκλησία του Grepolis
στην οποία θα παίρνουν μέρος όσοι έχουν περάσει τους 1000 πόντους.
Στην Εκκλησία του Grepolis θα παίρνονται σοβαρές αποφάσεις για την λειτουργία της Συμμαχίας και την προστασία όλων των μελλών και επιπλέον εκεί θα μπορείτε να εκφράζετα όλοι τα παράπονα σας.
Η Εκκλησία του Grepolis θα απαρτίζεται από 5 μέλοι που ένα απο αυτά θα είναι σίγουρα ο ιδρυτής της συμμαχίας.
3ος νόμος:Στα πρώτα στάδια τών μελλών μεταξύ των 175-700 πόντων η Συμμαχία θα έχει μια αποθήκη η οποία θα είναι μια πόλη του ιδρυτή και εκεί θα δίνονται εθελοντικά πρώτες ύλες.
Τίς ύλες αυτές θα έχουν δικαιώμα να πάρουν μόνο τα μέλλοι 175-700 πόντων όπως προαναφερα.(κανένας άλλος δεν θα έχει δικαίωμα να πάρει αυτές τις ύλες.)
Οι ύλες αυτές δίνονται για την ταχύτερη αναπτυξη των μικρών μελλών.
Επιπλέον όσοι δίνουν εθελοντικά ύλες θα έχουν μεγαλύτερες ευκαιρίες να μπουν στην εκκλησία του δήμου.
Αυτά ήταν όλα όσα ήθελα να πώ για την συμμαχία this is grepolis
Εποικινωνία με τον: Lakedaimonios warrior αρχηγό και ιδρυτή της συμμαχίας .
Με εκτίμιση
και κατανόηση:Lakedaimonios warrior.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
