8EAGENHS
Forum Leader
[8EA]Οι παρακάτω ιστορίες είναι όλες αληθινές και σε όσες δεν ήμουν πρωταγωνιστής ή ένας εξ αυτών, ήμουν αυτόπτης μάρτυρας. Μερικές θα τις δώσω με λεπτομέρειες κι άλλες σχεδόν ξερά, ανάλογα με το τί θέλω να δείξω την κάθε φορά. Μερικές φορές είναι έντονος ο μυστικισμός των αριθμών, άλλες φορές πάλι κάποιες συμπτώσεις που σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν είναι μόνο συμπτώσεις και πολλά άλλα. Διασκεδάστε το.
Παίζω πολύ καιρό κάθε είδους τυχερό παιχνίδι και αν και δεν είμαι προληπτικός, εντούτοις μερικές φορές κολλάει το μυαλό μου σε μερικά πράγματα και προσπαθώ να τα ερμηνεύσω ως σημάδια που κάτι θέλουν να μου φανερώσουν και να με οδηγήσουν σε μεγάλο κέρδος ή σε αποφυγή ήττας. Οι δύο παρακάτω ιστορίες έλαβαν χώρα με τέτοιον τρόπο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως υπερβολική σύμπτωση ή κάτι άλλο που ξεφεύγει κατά πολύ από τα όρια της σύμπτωσης. [/8EA]
Το 36
Πριν 14 έτη περίπου, κάποια Τετάρτη, ετοιμαζόμουν για μια απ' τις συχνές μου επισκέψεις στο καζίνο. Συνήθως έπαιρνα μαζί μου 100 χιλιάδες δραχμές βάζοντας ένα όριο κέρδους τουλάχιστον το διπλάσιο του αρχικού κεφαλαίου, η δε χασούρα ποτέ δεν ήταν πάνω από 100 χιλιάδες. Τηλεφώνησα και στο φίλο που πηγαίναμε μαζί για να κανονίσουμε την ώρα ακριβώς. Στην αρχή αρνήθηκε γιατί όπως είπε του έτυχε κάτι έκτακτο οικονομικά και ξέμεινε από λεφτά και είχε μόνον 36 χιλιάδες. Μετά όμως τον έπεισα να έρθει σαν βόλτα και στην πορεία θα βλέπαμε. Επειδή ξεκινήσαμε λίγο νωρίς σταματήσαμε στο προσφιλές μας μπαράκι για να σκοτώσουμε λίγο την ώρα. Γνωστοί οι περισσότεροι και σχεδόν φίλοι οι εργαζόμενοι στο μπαράκι, όταν αποχωρούσαμε η κοπέλα που σέρβιρε στο μπαρ μας φωνάζει: "αν παίξετε ρουλέτα, ρίξτε μια μάρκα για μένα στο 36".
Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, το μάτι μου έπεσε στο ψηφιακό ρολόι " 21:36" η ώρα. Στο ραδιόφωνο η ΕΡΑ σπορτ είχε αναμετάδοση αγώνα μπασκετ (δεν θυμάμαι τις ομάδες) όπου σε κάποια στιγμή ανακινήθηκα ολόκληρος όταν άκουσα το σκορ να γίνεται 36-36...
Μετά από μερικές βολτίτσες στις αίθουσες του καζίνο βρήκα τραπέζι όπως το ήθελα και κάθισα να παίξω, όπως πάντα black jack. Σπανίως έπαιζα ρουλέτα κι όταν το έκανα θα έπρεπε να είμαι κερδισμένος απ' το black jack. Η βραδιά κυλούσε μαύρη κι άραχνη κι εγώ δεν σήκωνα κεφάλι. Πολύ γρήγορα έμεινα με 5.000 και σηκώθηκα να πάρω ανάσες.
Κατευθύνθηκα σαν μαγνητισμένος σε ένα τραπέζι ρουλέτας την ώρα που έπεφτε η μπίλια.. που αλλού; στο 36! Χτυπήθηκα! Προς στιγμήν μόνο όμως, γιατί αμέσως αναθάρρησα μιας κι έχω ακούσει πολλά κι έχω δει άλλα τόσα μέσα στα καζίνος. Δεν έχασα καιρό, τοποθετώ την πεντοχίλιαρη μάρκα στο 36 και περιμένω. Μα... δεν υπήρχε περίπτωση να μην πέσει στο 36, ήταν τόσο φανερό! Η πληρωμή ήταν 175.000. Αμέσως μετά ποντάρω το μέγιστο που ήταν 20.000 και πάλι, δεν υπήρχε άλλο νούμερο στον τροχό της ρουλέτας, εκτός απ' το 36. Η πληρωμή 720.000. Είχα αρκετά χρήματα ώστε να ποντάρω και όλα τα δευτερεύοντα στοιχήματα που αφορούσαν το 36. Και πάλι, το 36 ισοπέδωσε όλα τα άλλα νούμερα. Για να μην μπαίνω σε λεπτομέρειες, που ομολογουμένως ενώ είναι γαργαλιστικές, εντούτοις μπορούν να αποβούν κουραστικές, το 36 βγήκε 6 συνεχόμενες φορές κι εγώ το έπαιξα τις 5, απ' τις οποίες τις δύο τελευταίες σε όλα τα πιθανά στοιχήματα στο μέγιστο. Ζήτησα απ' τη διεύθυνση του καζίνο να με πληρώσει με επιταγή γιατί δεν είχα μαύρη σακούλα σκουπιδιών για να μεταφέρω τα χρήματα..
Σούζαν
Ήταν μιά dealer ονόματι Σούζαν . Όταν μοίραζε φύλλα αυτή, χαρτιά έπιανε και στάχτες μου έδινε. Καλό και συμπαθητικό κορίτσι κατά τα άλλα, αν και λιγομίλητη και σοβαρή, αλλά πάνω στο παιχνίδι εξέπεμπε γιά μένα μιά αρνητική ενέργεια. Δεν είμαι προληπτικός και γι¨αυτό δεν φοβήθηκα να παίξω μαζί της μερικές φορές. Ευτυχώς, μόνον μερικές.. μετά έγινα προληπτικός..
Εκείνο το βράδυ το black jack με πήγαινε και το πήγαινα με χίλια. Όλα μου σχεδόν τα χοντρά κόλπα έπιαναν και πολύ γρήγορα το ύψος της κάβας μου άρχισε να με προετοιμάζει γιά αναχώρηση. Ο καλός ο τζογαδόρος όμως παίζει και κυνηγάει το κέρδος όταν έχει εύνοια, μέχρι να "γυρίσει" το φύλλο.
Λίγο πριν αρχίσω να σκέφτομαι να φύγω, στο μικρό ολιγόλεπτο διάλειμμα που γίνοταν γιά το ανακάτεμα της τράπουλας σηκώθηκα να πάρω ανάσες. Έριξα μιά ματιά γύρω και στο τραπέζι της ρουλέτας που ήταν λίγα βήματα πιό πέρα, όπου έριχνε την μπίλια η Σούζαν (η dealer που ανέφερα πιό πάνω). Το πρόσωπό της ήταν τόσο λαμπερό και τόσο γλυκό και αν και ποτέ δεν την είχα δει να κοιτάζει κάπου αλλού εκτός απ' το τραπέζι της, με το κεφάλι πάντα σκυμμένο, αυτήν τη φορά αισθάνθηκα να με κοιτάζει στα μάτια και να μου σκάει ένα χαμόγελο που με έκανε να ριγήσω. Δίχως να χάσω καιρό έτρεξα και τοποθέτησα δέκα μάρκες στο αγαπημένο μου νούμερο, το 26. Πέφτει η μπίλια στο 26 και δεν πίστευα στα μάτια μου. Ήταν το πρώτο σοβαρό κέρδος που είχα πάρει απ' το χέρι της Σούζαν εδώ και ένα χρόνο που έπαιζα σ' αυτό το καζίνο.
Πήγα και ξανακάθισα στο παιχνίδι μου, όπου η γιορτή δεν έλεγε να τελειώσει. Στο επόμενο διάλειμμα πάλι τα ίδια, στο ίδιο τραπέζι έρριχνε ακόμη η Σούζαν. Δεν είχα τίποτε να χάσω, έτρεξα και τοποθέτησα το μάξιμουμ στο 26 το οποίο και πάλι με πλήρωσε. Είχα αρχίσει να ισοπεδώνω τη νύχτα και όλες τις κακοδαιμονίες.
Αναπαυμένος μέσα στις δάφνες μου και τις χαρούμενες σκέψεις μου στο επόμενο διάλειμμα ξέχασα να επαναλάβω την κίνηση. Στο μεθεπόμενο όμως το θυμήθηκα. Έψαξα τη Σούζαν αλλά πουθενά. Θα είχε πάει γιά διάλειμμα. Μετά σκέφτηκα πως ίσως να είναι στον επάνω όροφο, ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες και να ! η Σούζαν στο βάθος σκυμμένη στο τραπέζι της και χαμογελάστή (ένα χαμόγελο που μάλλον μόνον εγώ το έβλεπα) να ρίχνει την μπίλια. Μετά βίας πρόλαβα να ποντάρω στο 26 και όπως ήταν πιά φυσικό, η μπίλια έπεσε μέσα στο 26. Έμεινα να ρίξω 2-3 μπιλιές ακόμη αλλά τίποτε. Μετά κατέβηκα μή χάσω και το κάθισμά μου στο τραπέζι που έπαιζα.
Άρχισε να γυρίζει λίγο ανάποδα το φύλλο κι εγώ ελάττωσα στο ελάχιστο το ποντάρισμά μου γιά να κάνω και λίγο χαβαλέ με τους γνωστούς συμπαίκτες στο τραπέζι. Σε κάποια στιγμή ξαναθυμήθηκα τη Σούζαν. Σήκωσα το κεφάλι μου και την διέκρινα στα τραπέζια στο βάθος δεξιά. Στο μεταξύ στο καζίνο ήταν η ώρα του οργασμού, πολύς κόσμος και τα τραπέζια ήταν πήχτρα. Σηκώθηκα στη μέση του παιχνιδιού, λέγοντας στον φίλο μου να μου παίξει το φύλλο που ήδη είχε πέσει κι όρμησα στο τραπέζι που έριχνε η Σούζαν. Κόσμος πολύς καθιστούσε σχεδόν απρόσιτο το ταμπλό γιά να ποντάρω. Στο τραπέζι όλοι οι αριθμοί είχαν πάνω τους από έναν πυργίσκο με μάρκες. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα κι έχωσα το χέρι μου ανάμεσα από τα σώματα και σχεδόν στα τυφλά τοποθέτησα το στοίχημά μου στο 26. Εκείνη την ώρα η Σούζαν ανήγγειλε το τέλος των στοιχημάτων, ουφ, προλαβα στο δευτερόλεπτο... Σλουπ! πέφτει η μπίλια... στο ........ 23.. Έ στο κάτω κάτω δεν έχασα και τίποτε, απ' τα κερδισμένα έπαιξα και σαν πολύ δεν θα πήγαινε η ιστορία με τις συμπτώσεις; Σε λίγο θα με λέγατε και ψεύτη. Έκανα να γυρίσω την πλάτη μου γιά να απομακρυνθώ απ' το τραπέζι και ρίχνοντας τελευταία ματιά στο ταμπλό, βλέπω τη Σούζαν να σκουπίζει τις "άτυχες" μάρκες, αλλά οι δικές μου να μένουν στη θέση τους.. Μα... πως;.. Απλούστατο, το 23 στο ταμπλό, βρίσκεται ακριβώς πάνω απ' το 26 κι έτσι όπως δεν έβλεπα κι έκανα ποντάρισμα στα τυφλά, έβαλα τις μάρκες μου στο 23...
Παίζω πολύ καιρό κάθε είδους τυχερό παιχνίδι και αν και δεν είμαι προληπτικός, εντούτοις μερικές φορές κολλάει το μυαλό μου σε μερικά πράγματα και προσπαθώ να τα ερμηνεύσω ως σημάδια που κάτι θέλουν να μου φανερώσουν και να με οδηγήσουν σε μεγάλο κέρδος ή σε αποφυγή ήττας. Οι δύο παρακάτω ιστορίες έλαβαν χώρα με τέτοιον τρόπο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως υπερβολική σύμπτωση ή κάτι άλλο που ξεφεύγει κατά πολύ από τα όρια της σύμπτωσης. [/8EA]
Το 36
Πριν 14 έτη περίπου, κάποια Τετάρτη, ετοιμαζόμουν για μια απ' τις συχνές μου επισκέψεις στο καζίνο. Συνήθως έπαιρνα μαζί μου 100 χιλιάδες δραχμές βάζοντας ένα όριο κέρδους τουλάχιστον το διπλάσιο του αρχικού κεφαλαίου, η δε χασούρα ποτέ δεν ήταν πάνω από 100 χιλιάδες. Τηλεφώνησα και στο φίλο που πηγαίναμε μαζί για να κανονίσουμε την ώρα ακριβώς. Στην αρχή αρνήθηκε γιατί όπως είπε του έτυχε κάτι έκτακτο οικονομικά και ξέμεινε από λεφτά και είχε μόνον 36 χιλιάδες. Μετά όμως τον έπεισα να έρθει σαν βόλτα και στην πορεία θα βλέπαμε. Επειδή ξεκινήσαμε λίγο νωρίς σταματήσαμε στο προσφιλές μας μπαράκι για να σκοτώσουμε λίγο την ώρα. Γνωστοί οι περισσότεροι και σχεδόν φίλοι οι εργαζόμενοι στο μπαράκι, όταν αποχωρούσαμε η κοπέλα που σέρβιρε στο μπαρ μας φωνάζει: "αν παίξετε ρουλέτα, ρίξτε μια μάρκα για μένα στο 36".
Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, το μάτι μου έπεσε στο ψηφιακό ρολόι " 21:36" η ώρα. Στο ραδιόφωνο η ΕΡΑ σπορτ είχε αναμετάδοση αγώνα μπασκετ (δεν θυμάμαι τις ομάδες) όπου σε κάποια στιγμή ανακινήθηκα ολόκληρος όταν άκουσα το σκορ να γίνεται 36-36...
Μετά από μερικές βολτίτσες στις αίθουσες του καζίνο βρήκα τραπέζι όπως το ήθελα και κάθισα να παίξω, όπως πάντα black jack. Σπανίως έπαιζα ρουλέτα κι όταν το έκανα θα έπρεπε να είμαι κερδισμένος απ' το black jack. Η βραδιά κυλούσε μαύρη κι άραχνη κι εγώ δεν σήκωνα κεφάλι. Πολύ γρήγορα έμεινα με 5.000 και σηκώθηκα να πάρω ανάσες.
Κατευθύνθηκα σαν μαγνητισμένος σε ένα τραπέζι ρουλέτας την ώρα που έπεφτε η μπίλια.. που αλλού; στο 36! Χτυπήθηκα! Προς στιγμήν μόνο όμως, γιατί αμέσως αναθάρρησα μιας κι έχω ακούσει πολλά κι έχω δει άλλα τόσα μέσα στα καζίνος. Δεν έχασα καιρό, τοποθετώ την πεντοχίλιαρη μάρκα στο 36 και περιμένω. Μα... δεν υπήρχε περίπτωση να μην πέσει στο 36, ήταν τόσο φανερό! Η πληρωμή ήταν 175.000. Αμέσως μετά ποντάρω το μέγιστο που ήταν 20.000 και πάλι, δεν υπήρχε άλλο νούμερο στον τροχό της ρουλέτας, εκτός απ' το 36. Η πληρωμή 720.000. Είχα αρκετά χρήματα ώστε να ποντάρω και όλα τα δευτερεύοντα στοιχήματα που αφορούσαν το 36. Και πάλι, το 36 ισοπέδωσε όλα τα άλλα νούμερα. Για να μην μπαίνω σε λεπτομέρειες, που ομολογουμένως ενώ είναι γαργαλιστικές, εντούτοις μπορούν να αποβούν κουραστικές, το 36 βγήκε 6 συνεχόμενες φορές κι εγώ το έπαιξα τις 5, απ' τις οποίες τις δύο τελευταίες σε όλα τα πιθανά στοιχήματα στο μέγιστο. Ζήτησα απ' τη διεύθυνση του καζίνο να με πληρώσει με επιταγή γιατί δεν είχα μαύρη σακούλα σκουπιδιών για να μεταφέρω τα χρήματα..
Σούζαν
Ήταν μιά dealer ονόματι Σούζαν . Όταν μοίραζε φύλλα αυτή, χαρτιά έπιανε και στάχτες μου έδινε. Καλό και συμπαθητικό κορίτσι κατά τα άλλα, αν και λιγομίλητη και σοβαρή, αλλά πάνω στο παιχνίδι εξέπεμπε γιά μένα μιά αρνητική ενέργεια. Δεν είμαι προληπτικός και γι¨αυτό δεν φοβήθηκα να παίξω μαζί της μερικές φορές. Ευτυχώς, μόνον μερικές.. μετά έγινα προληπτικός..
Εκείνο το βράδυ το black jack με πήγαινε και το πήγαινα με χίλια. Όλα μου σχεδόν τα χοντρά κόλπα έπιαναν και πολύ γρήγορα το ύψος της κάβας μου άρχισε να με προετοιμάζει γιά αναχώρηση. Ο καλός ο τζογαδόρος όμως παίζει και κυνηγάει το κέρδος όταν έχει εύνοια, μέχρι να "γυρίσει" το φύλλο.
Λίγο πριν αρχίσω να σκέφτομαι να φύγω, στο μικρό ολιγόλεπτο διάλειμμα που γίνοταν γιά το ανακάτεμα της τράπουλας σηκώθηκα να πάρω ανάσες. Έριξα μιά ματιά γύρω και στο τραπέζι της ρουλέτας που ήταν λίγα βήματα πιό πέρα, όπου έριχνε την μπίλια η Σούζαν (η dealer που ανέφερα πιό πάνω). Το πρόσωπό της ήταν τόσο λαμπερό και τόσο γλυκό και αν και ποτέ δεν την είχα δει να κοιτάζει κάπου αλλού εκτός απ' το τραπέζι της, με το κεφάλι πάντα σκυμμένο, αυτήν τη φορά αισθάνθηκα να με κοιτάζει στα μάτια και να μου σκάει ένα χαμόγελο που με έκανε να ριγήσω. Δίχως να χάσω καιρό έτρεξα και τοποθέτησα δέκα μάρκες στο αγαπημένο μου νούμερο, το 26. Πέφτει η μπίλια στο 26 και δεν πίστευα στα μάτια μου. Ήταν το πρώτο σοβαρό κέρδος που είχα πάρει απ' το χέρι της Σούζαν εδώ και ένα χρόνο που έπαιζα σ' αυτό το καζίνο.
Πήγα και ξανακάθισα στο παιχνίδι μου, όπου η γιορτή δεν έλεγε να τελειώσει. Στο επόμενο διάλειμμα πάλι τα ίδια, στο ίδιο τραπέζι έρριχνε ακόμη η Σούζαν. Δεν είχα τίποτε να χάσω, έτρεξα και τοποθέτησα το μάξιμουμ στο 26 το οποίο και πάλι με πλήρωσε. Είχα αρχίσει να ισοπεδώνω τη νύχτα και όλες τις κακοδαιμονίες.
Αναπαυμένος μέσα στις δάφνες μου και τις χαρούμενες σκέψεις μου στο επόμενο διάλειμμα ξέχασα να επαναλάβω την κίνηση. Στο μεθεπόμενο όμως το θυμήθηκα. Έψαξα τη Σούζαν αλλά πουθενά. Θα είχε πάει γιά διάλειμμα. Μετά σκέφτηκα πως ίσως να είναι στον επάνω όροφο, ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες και να ! η Σούζαν στο βάθος σκυμμένη στο τραπέζι της και χαμογελάστή (ένα χαμόγελο που μάλλον μόνον εγώ το έβλεπα) να ρίχνει την μπίλια. Μετά βίας πρόλαβα να ποντάρω στο 26 και όπως ήταν πιά φυσικό, η μπίλια έπεσε μέσα στο 26. Έμεινα να ρίξω 2-3 μπιλιές ακόμη αλλά τίποτε. Μετά κατέβηκα μή χάσω και το κάθισμά μου στο τραπέζι που έπαιζα.
Άρχισε να γυρίζει λίγο ανάποδα το φύλλο κι εγώ ελάττωσα στο ελάχιστο το ποντάρισμά μου γιά να κάνω και λίγο χαβαλέ με τους γνωστούς συμπαίκτες στο τραπέζι. Σε κάποια στιγμή ξαναθυμήθηκα τη Σούζαν. Σήκωσα το κεφάλι μου και την διέκρινα στα τραπέζια στο βάθος δεξιά. Στο μεταξύ στο καζίνο ήταν η ώρα του οργασμού, πολύς κόσμος και τα τραπέζια ήταν πήχτρα. Σηκώθηκα στη μέση του παιχνιδιού, λέγοντας στον φίλο μου να μου παίξει το φύλλο που ήδη είχε πέσει κι όρμησα στο τραπέζι που έριχνε η Σούζαν. Κόσμος πολύς καθιστούσε σχεδόν απρόσιτο το ταμπλό γιά να ποντάρω. Στο τραπέζι όλοι οι αριθμοί είχαν πάνω τους από έναν πυργίσκο με μάρκες. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα κι έχωσα το χέρι μου ανάμεσα από τα σώματα και σχεδόν στα τυφλά τοποθέτησα το στοίχημά μου στο 26. Εκείνη την ώρα η Σούζαν ανήγγειλε το τέλος των στοιχημάτων, ουφ, προλαβα στο δευτερόλεπτο... Σλουπ! πέφτει η μπίλια... στο ........ 23.. Έ στο κάτω κάτω δεν έχασα και τίποτε, απ' τα κερδισμένα έπαιξα και σαν πολύ δεν θα πήγαινε η ιστορία με τις συμπτώσεις; Σε λίγο θα με λέγατε και ψεύτη. Έκανα να γυρίσω την πλάτη μου γιά να απομακρυνθώ απ' το τραπέζι και ρίχνοντας τελευταία ματιά στο ταμπλό, βλέπω τη Σούζαν να σκουπίζει τις "άτυχες" μάρκες, αλλά οι δικές μου να μένουν στη θέση τους.. Μα... πως;.. Απλούστατο, το 23 στο ταμπλό, βρίσκεται ακριβώς πάνω απ' το 26 κι έτσι όπως δεν έβλεπα κι έκανα ποντάρισμα στα τυφλά, έβαλα τις μάρκες μου στο 23...
Τελευταία επεξεργασία: