Ιστορίες Τζόγου

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Οι παρακάτω ιστορίες είναι όλες αληθινές και σε όσες δεν ήμουν πρωταγωνιστής ή ένας εξ αυτών, ήμουν αυτόπτης μάρτυρας. Μερικές θα τις δώσω με λεπτομέρειες κι άλλες σχεδόν ξερά, ανάλογα με το τί θέλω να δείξω την κάθε φορά. Μερικές φορές είναι έντονος ο μυστικισμός των αριθμών, άλλες φορές πάλι κάποιες συμπτώσεις που σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν είναι μόνο συμπτώσεις και πολλά άλλα. Διασκεδάστε το.
Παίζω πολύ καιρό κάθε είδους τυχερό παιχνίδι και αν και δεν είμαι προληπτικός, εντούτοις μερικές φορές κολλάει το μυαλό μου σε μερικά πράγματα και προσπαθώ να τα ερμηνεύσω ως σημάδια που κάτι θέλουν να μου φανερώσουν και να με οδηγήσουν σε μεγάλο κέρδος ή σε αποφυγή ήττας. Οι δύο παρακάτω ιστορίες έλαβαν χώρα με τέτοιον τρόπο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως υπερβολική σύμπτωση ή κάτι άλλο που ξεφεύγει κατά πολύ από τα όρια της σύμπτωσης. [/8EA]

Το 36
Πριν 14 έτη περίπου, κάποια Τετάρτη, ετοιμαζόμουν για μια απ' τις συχνές μου επισκέψεις στο καζίνο. Συνήθως έπαιρνα μαζί μου 100 χιλιάδες δραχμές βάζοντας ένα όριο κέρδους τουλάχιστον το διπλάσιο του αρχικού κεφαλαίου, η δε χασούρα ποτέ δεν ήταν πάνω από 100 χιλιάδες. Τηλεφώνησα και στο φίλο που πηγαίναμε μαζί για να κανονίσουμε την ώρα ακριβώς. Στην αρχή αρνήθηκε γιατί όπως είπε του έτυχε κάτι έκτακτο οικονομικά και ξέμεινε από λεφτά και είχε μόνον 36 χιλιάδες. Μετά όμως τον έπεισα να έρθει σαν βόλτα και στην πορεία θα βλέπαμε. Επειδή ξεκινήσαμε λίγο νωρίς σταματήσαμε στο προσφιλές μας μπαράκι για να σκοτώσουμε λίγο την ώρα. Γνωστοί οι περισσότεροι και σχεδόν φίλοι οι εργαζόμενοι στο μπαράκι, όταν αποχωρούσαμε η κοπέλα που σέρβιρε στο μπαρ μας φωνάζει: "αν παίξετε ρουλέτα, ρίξτε μια μάρκα για μένα στο 36".
Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, το μάτι μου έπεσε στο ψηφιακό ρολόι " 21:36" η ώρα. Στο ραδιόφωνο η ΕΡΑ σπορτ είχε αναμετάδοση αγώνα μπασκετ (δεν θυμάμαι τις ομάδες) όπου σε κάποια στιγμή ανακινήθηκα ολόκληρος όταν άκουσα το σκορ να γίνεται 36-36...
Μετά από μερικές βολτίτσες στις αίθουσες του καζίνο βρήκα τραπέζι όπως το ήθελα και κάθισα να παίξω, όπως πάντα black jack. Σπανίως έπαιζα ρουλέτα κι όταν το έκανα θα έπρεπε να είμαι κερδισμένος απ' το black jack. Η βραδιά κυλούσε μαύρη κι άραχνη κι εγώ δεν σήκωνα κεφάλι. Πολύ γρήγορα έμεινα με 5.000 και σηκώθηκα να πάρω ανάσες.
Κατευθύνθηκα σαν μαγνητισμένος σε ένα τραπέζι ρουλέτας την ώρα που έπεφτε η μπίλια.. που αλλού; στο 36! Χτυπήθηκα! Προς στιγμήν μόνο όμως, γιατί αμέσως αναθάρρησα μιας κι έχω ακούσει πολλά κι έχω δει άλλα τόσα μέσα στα καζίνος. Δεν έχασα καιρό, τοποθετώ την πεντοχίλιαρη μάρκα στο 36 και περιμένω. Μα... δεν υπήρχε περίπτωση να μην πέσει στο 36, ήταν τόσο φανερό! Η πληρωμή ήταν 175.000. Αμέσως μετά ποντάρω το μέγιστο που ήταν 20.000 και πάλι, δεν υπήρχε άλλο νούμερο στον τροχό της ρουλέτας, εκτός απ' το 36. Η πληρωμή 720.000. Είχα αρκετά χρήματα ώστε να ποντάρω και όλα τα δευτερεύοντα στοιχήματα που αφορούσαν το 36. Και πάλι, το 36 ισοπέδωσε όλα τα άλλα νούμερα. Για να μην μπαίνω σε λεπτομέρειες, που ομολογουμένως ενώ είναι γαργαλιστικές, εντούτοις μπορούν να αποβούν κουραστικές, το 36 βγήκε 6 συνεχόμενες φορές κι εγώ το έπαιξα τις 5, απ' τις οποίες τις δύο τελευταίες σε όλα τα πιθανά στοιχήματα στο μέγιστο. Ζήτησα απ' τη διεύθυνση του καζίνο να με πληρώσει με επιταγή γιατί δεν είχα μαύρη σακούλα σκουπιδιών για να μεταφέρω τα χρήματα..

Σούζαν

Ήταν μιά dealer ονόματι Σούζαν . Όταν μοίραζε φύλλα αυτή, χαρτιά έπιανε και στάχτες μου έδινε. Καλό και συμπαθητικό κορίτσι κατά τα άλλα, αν και λιγομίλητη και σοβαρή, αλλά πάνω στο παιχνίδι εξέπεμπε γιά μένα μιά αρνητική ενέργεια. Δεν είμαι προληπτικός και γι¨αυτό δεν φοβήθηκα να παίξω μαζί της μερικές φορές. Ευτυχώς, μόνον μερικές.. μετά έγινα προληπτικός..
Εκείνο το βράδυ το black jack με πήγαινε και το πήγαινα με χίλια. Όλα μου σχεδόν τα χοντρά κόλπα έπιαναν και πολύ γρήγορα το ύψος της κάβας μου άρχισε να με προετοιμάζει γιά αναχώρηση. Ο καλός ο τζογαδόρος όμως παίζει και κυνηγάει το κέρδος όταν έχει εύνοια, μέχρι να "γυρίσει" το φύλλο.
Λίγο πριν αρχίσω να σκέφτομαι να φύγω, στο μικρό ολιγόλεπτο διάλειμμα που γίνοταν γιά το ανακάτεμα της τράπουλας σηκώθηκα να πάρω ανάσες. Έριξα μιά ματιά γύρω και στο τραπέζι της ρουλέτας που ήταν λίγα βήματα πιό πέρα, όπου έριχνε την μπίλια η Σούζαν (η dealer που ανέφερα πιό πάνω). Το πρόσωπό της ήταν τόσο λαμπερό και τόσο γλυκό και αν και ποτέ δεν την είχα δει να κοιτάζει κάπου αλλού εκτός απ' το τραπέζι της, με το κεφάλι πάντα σκυμμένο, αυτήν τη φορά αισθάνθηκα να με κοιτάζει στα μάτια και να μου σκάει ένα χαμόγελο που με έκανε να ριγήσω. Δίχως να χάσω καιρό έτρεξα και τοποθέτησα δέκα μάρκες στο αγαπημένο μου νούμερο, το 26. Πέφτει η μπίλια στο 26 και δεν πίστευα στα μάτια μου. Ήταν το πρώτο σοβαρό κέρδος που είχα πάρει απ' το χέρι της Σούζαν εδώ και ένα χρόνο που έπαιζα σ' αυτό το καζίνο.
Πήγα και ξανακάθισα στο παιχνίδι μου, όπου η γιορτή δεν έλεγε να τελειώσει. Στο επόμενο διάλειμμα πάλι τα ίδια, στο ίδιο τραπέζι έρριχνε ακόμη η Σούζαν. Δεν είχα τίποτε να χάσω, έτρεξα και τοποθέτησα το μάξιμουμ στο 26 το οποίο και πάλι με πλήρωσε. Είχα αρχίσει να ισοπεδώνω τη νύχτα και όλες τις κακοδαιμονίες.
Αναπαυμένος μέσα στις δάφνες μου και τις χαρούμενες σκέψεις μου στο επόμενο διάλειμμα ξέχασα να επαναλάβω την κίνηση. Στο μεθεπόμενο όμως το θυμήθηκα. Έψαξα τη Σούζαν αλλά πουθενά. Θα είχε πάει γιά διάλειμμα. Μετά σκέφτηκα πως ίσως να είναι στον επάνω όροφο, ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες και να ! η Σούζαν στο βάθος σκυμμένη στο τραπέζι της και χαμογελάστή (ένα χαμόγελο που μάλλον μόνον εγώ το έβλεπα) να ρίχνει την μπίλια. Μετά βίας πρόλαβα να ποντάρω στο 26 και όπως ήταν πιά φυσικό, η μπίλια έπεσε μέσα στο 26. Έμεινα να ρίξω 2-3 μπιλιές ακόμη αλλά τίποτε. Μετά κατέβηκα μή χάσω και το κάθισμά μου στο τραπέζι που έπαιζα.
Άρχισε να γυρίζει λίγο ανάποδα το φύλλο κι εγώ ελάττωσα στο ελάχιστο το ποντάρισμά μου γιά να κάνω και λίγο χαβαλέ με τους γνωστούς συμπαίκτες στο τραπέζι. Σε κάποια στιγμή ξαναθυμήθηκα τη Σούζαν. Σήκωσα το κεφάλι μου και την διέκρινα στα τραπέζια στο βάθος δεξιά. Στο μεταξύ στο καζίνο ήταν η ώρα του οργασμού, πολύς κόσμος και τα τραπέζια ήταν πήχτρα. Σηκώθηκα στη μέση του παιχνιδιού, λέγοντας στον φίλο μου να μου παίξει το φύλλο που ήδη είχε πέσει κι όρμησα στο τραπέζι που έριχνε η Σούζαν. Κόσμος πολύς καθιστούσε σχεδόν απρόσιτο το ταμπλό γιά να ποντάρω. Στο τραπέζι όλοι οι αριθμοί είχαν πάνω τους από έναν πυργίσκο με μάρκες. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα κι έχωσα το χέρι μου ανάμεσα από τα σώματα και σχεδόν στα τυφλά τοποθέτησα το στοίχημά μου στο 26. Εκείνη την ώρα η Σούζαν ανήγγειλε το τέλος των στοιχημάτων, ουφ, προλαβα στο δευτερόλεπτο... Σλουπ! πέφτει η μπίλια... στο ........ 23.. Έ στο κάτω κάτω δεν έχασα και τίποτε, απ' τα κερδισμένα έπαιξα και σαν πολύ δεν θα πήγαινε η ιστορία με τις συμπτώσεις; Σε λίγο θα με λέγατε και ψεύτη. Έκανα να γυρίσω την πλάτη μου γιά να απομακρυνθώ απ' το τραπέζι και ρίχνοντας τελευταία ματιά στο ταμπλό, βλέπω τη Σούζαν να σκουπίζει τις "άτυχες" μάρκες, αλλά οι δικές μου να μένουν στη θέση τους.. Μα... πως;.. Απλούστατο, το 23 στο ταμπλό, βρίσκεται ακριβώς πάνω απ' το 26 κι έτσι όπως δεν έβλεπα κι έκανα ποντάρισμα στα τυφλά, έβαλα τις μάρκες μου στο 23...
UeGTJUi.png
 
Τελευταία επεξεργασία:
  • Like
Αντιδράσεις: kinder

DeletedUser5418

Guest
Φοβερες ιστοριες (ελπιζω να ειναι αληθινες :) ). Λατρης του τζογου και εγω, του μετρημενου τζογου χωρις ακροτητες, χαιρομαι να ακουω τετοιες ιστοριες. Το παν ειναι η θετικη σκεψη κατα την ταπεινη μου γνωμη...

Amon was here
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Επαναλαμβάνω ακόμη μία φορά, ότι όλες οι ιστορίες που δημοσίευσα ή θα δημοσιεύσω είναι πραγματικές. Μερικές έχω κάνει μία προσπάθεια να τις διανθίσω λογοτεχνικά με διάφορα σχήματα λόγου συμπεριλαμβανομένου και του στοιχείου της υπερβολής, αλλά απ¨τη στιγμή που συμβαίνουν 1002 παράξενα, το ίδιο εύκολα θα μπορούσαν να συμβούν άλλα τόσα. [/8EA]

3.500 και slots


Φρενάρισα τη βαριά Lancia κάπως απότομα, οι σκέψεις μου είχαν τελειώσει ακριβώς τη στιγμή που μπαίναμε στο πάρκιγκ του καζίνο. Στο δρόμο από τη στιγμή που ξεκινήσαμε και για αρκετή ώρα υπήρχε μια καλή διάθεση στην παρέα. Ο Ηλίας κι ο Άκις δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να σκαρώνουν θεωρίες για συστήματα και τεχνάσματα με σκοπό να ξετινάξουν το καζίνο. Εγώ τους διέκοπτα αρκετές φορές βάζοντας δυνατά τα τραγούδια που μου άρεσαν ιδιαίτερα και συμμετείχα στην ευδιαθεσία τους σχεδόν σιωπηλά. Είχα κάποια απροσδιόριστα συναισθήματα με συχνές εναλλαγές για τη σημερινή επιδρομή μας, κάποτε μια αισιοδοξία και στο βάθος ένα σφίξιμο και κάποτε έναν φόβο και στο βάθος μια ορμή, μια διάθεση για νίκη.
Το πρόγραμμα έλεγε πως ό,τι και να γίνει, μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα θα αποχωρήσουμε όλοι μαζί, όπως και ήρθαμε. Θα παίζαμε ο καθένας με το δικό του ταμείο κι όχι όπως συχνά συνηθίζαμε, συνεταιρικά.
Το καζίνο ήταν σχεδόν άδειο, πράγμα που σήμαινε ευχέρεια στην επιλογή παιχνιδιού.
Αφού πήραμε κάτι απ¨ το μπαρ, χωριστήκαμε διαλέγοντας ο καθένας το στόχο του.
Διάλεξα μια θέση στο τραπέζι του μπλακ τζακ με τα λιγότερα άτομα, άλλαξα μερικά χιλιάρικα για μάρκες των χιλίων για να αρχίσω χαλαρά, είχαμε πολλές ώρες μπροστά για να καλύψουμε. Δεν πέρασε πολύ ώρα για να καταλάβω τι ήταν αυτό το σφίξιμο που είχα από νωρίς, παρά την περιρρέουσα αισιοδοξία . Δεν πήγαινε με τίποτε το φύλλο. Σηκώθηκα απ¨ το κάθισμα κι έκανα μερικές βόλτες στους διάφορους χώρους του καζίνο κλέβοντας σκηνές από τα διάφορα τραπέζια και μηχανές… Κοντοστάθηκα κοιτάζοντας κάπως απορημένος έναν μεσήλικα να παίζει με πάθος σε μια μηχανή. Θυμήθηκα ότι τον άρπαξε η ματιά μου καθώς μπαίναμε στο καζίνο, αλλά δεν είχα προσέξει καμιά λεπτομέρεια. Τώρα που πρόσεξα καλύτερα τον μέτρησα να είχε ταΐσει το μηχάνημα χιλιάρικα ολόκληρα κι αυτό το αναθεματισμένο δεν έκανε ούτε “κιχ” και μόνο που και που ξερνούσε κάτι ψιλά.
Τις μηχανές γενικά τις αντιπαθούσα και έπαιζα σπάνια, και μόνον όταν πήγαινα στο καζίνο για βόλτα με καμιά όμορφη.
Γύρισα στη θέση μου μοιραζόμενος νοερά την απελπισία του μεσήλικα..
Είχε περάσει περίπου μια ώρα, άλλαξε ο ντίλερ, άλλαξαν 2-3 παίκτες στο τραπέζι και το μόνο που δεν άλλαξε ήταν το σκατόφυλλο. Σύντομα διαπίστωσα πως είχα μείνει με το ένα τρίτο των χρημάτων μου. Σηκώθηκα πάλι φανερά εκνευρισμένος και μουρμουρίζοντας. Δεν με πειράζει τόσο να χάνω, αλλά τουλάχιστον να το παλέψω λίγο. Στα περισσότερα χέρια δεν είχα περιθώρια αντίδρασης και δεν ήθελα να ξεφύγω απ¨τη βασική μου στρατηγική παίζοντας με ένστικτο και μαντεψιές.
Αυτήν τη φορά πήγα κατευθείαν στα μασίνια. Ο άνθρωπός μας ήταν ακόμη εκεί.
Ήμουν σίγουρος ότι έριξε ΤΑ χιλιάρικα στο μηχάνημα, αλλά κάπως με έκανε να αμφιβάλλω η ψυχραιμία του. Έριχνε τα κέρματα με τις χούφτες και το πρόσωπό του παρέμεινε ανέκφραστο καθώς γύριζαν οι τροχοί και σταματούσαν άκαρποι.
Πήγα στο μπαρ και παρήγγειλα ένα Campari με σόδα και πάγο.. Το ήπια βιαστικά, σχεδόν σαν αναψυκτικό κι έσπευσα να καθίσω σε ένα τραπέζι που μόλις άνοιγε. Λατρεύω να παίζω μόνος μου και να καθορίζω μόνος την τύχη μου και τη στρατηγική μου. Αλίμονο.. ούτε αυτό δούλεψε, χώθηκα δυνατά για να εκμεταλλευτώ το πλεονέκτημα του να παίξω μόνος, αλλά τζίφος..
Σηκώθηκα βιαστικά. Η ώρα ήταν ακόμη 9. Σε λιγότερο από 3 ώρες ξόδεψα και τα 200.000 που είχα μαζί. Άντε τώρα περίμενε 4 ώρες, κάνοντας βόλτες με τα χέρια στις τσέπες.
Πήγα να δω έναν έναν τους φίλους. Είχα προσποιητά χαρούμενο βλέμμα για να μην τους επηρεάσω αρνητικά. Ευτυχώς αυτοί, μπορεί να μην είχαν σηκώσει την κάβα του καζίνο ακόμη, αλλά ήταν σε πολύ καλύτερη μοίρα από ¨μένα.
Ουπς, τι να κάνει ο άνθρωπός μας; Με αρκετά βιαστικό βήμα πήγα πάλι στα μασίνια. Ο κουλοχέρης του φίλου μας είχε γίνει πλέον και κουτσοπόδης, είχε μουλαρώσει και δεν έδινε τίποτε για τίποτε. Συνέχιζε ο άνθρωπος να ρίχνει τα κέρματα με ταχυδακτυλουργική ταχύτητα και σίγουρα αγανακτούσε που δεν είχε κανέναν άλλον πιο γρήγορο τρόπο όπως για παράδειγμα κάποια σέσουλα ή κανένα χωνί . Οι τροχοί γύριζαν με μανία και φρενάριζαν νεκροί και ξανά και ξανά. Σε κάποια στιγμή τον βλέπω να ανασηκώνεται κάπως, να τεντώνει λίγο το κορμί του και να ξεκολλάει επιτέλους τα μάτια του απ¨ τους τροχούς. Σηκώνεται, ψάχνει τις τσέπες του, ρίχνει μια ματιά γύρω, κάτι μουρμουρίζει, ξαναψάχνει καλά όλες τις τσέπες του και αποχωρεί μεγαλοπρεπώς και ευθυτενής.
Εδώ τελειώνει και για ¨μένα το θέαμα και κάνω μεταβολή για να βρω κανένα άλλο συναρπαστικό θέμα για ν¨ ασχοληθώ όταν…
Τα επόμενα λίγα δευτερόλεπτα με βρίσκουν σχεδόν να τρέχω προς το αυτοκίνητο με το μάτι μου να γυαλίζει από πονηριά κι από κάποια αναγεννημένη ελπίδα.. Ναι, εκεί στη θήκη της πόρτας, πάντα έριχνα τα κέρματα που έπαιρνα ρέστα από οποιαδήποτε αγορά και κάθε τόσο τα άδειαζα όταν συμπλήρωνε το ποσόν για 2-3 πακέτα τσιγάρα.
Είχα μέρες να τα πάρω και δεν ήξερα καν πόσα είναι. Με αγωνία έβαλα το χέρι μου κι έβγαλα μια χούφτα ψιλά. Τα μετράω και βγαίνουν 3.500 δραχμές, ολοζώντανες, σπαρταριστές. Χωρίς να πολυσκεφτώ το πώς θα με κοίταζε η κοπέλα στο ταμείο, εμένα έναν παίκτη που φεύγοντας πάντα άφηνα σεβαστό φιλοδώρημα, τα αραδιάζω στον πάγκο και ζητώ να μου τα αλλάξει σε πενηντάρικα , απ¨αυτά τα ίδια τα πενηντάρικα που έτρωγε το μηχάνημα του φίλου μας. Είναι βέβαιο ότι όταν ένα μηχάνημα τρώει τόσα πολλά, κάποια στιγμή ξερνάει. Βέβαια ουδείς γνωρίζει αυτήν τη στιγμή, αλλά τουλάχιστον υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες. Γι¨αυτό εξ άλλου δεν το αντιμετώπισα ως θαύμα, όταν με την πέμπτη στροφή των τροχών μου έβγαλε ένα μικρό τζακ ποτ των 25.000. Η αρχή είχε γίνει, η στάχτη του φοίνικα είχε αρχίσει να παίρνει μορφή.
Δειλά δειλά πήγα και ξανακάθισα σε τραπέζι , ήμουν χαλαρός, αποφασιστικός , ψύχραιμος, ορμητικός. Τι έχει να χάσει ένας πεθαμένος που αναστήθηκε;
Δεν ήταν το αισιόδοξο μάτι μου που τα έβλεπε όλα διαφορετικά γιατί ήταν όντως όλα διαφορετικά. Οι όροι είχαν αντιστραφεί, ο ντίλερ καιγόταν απ¨ το πουθενά, ερχόταν συνεχώς βολικά νταμπλ ντάουν και σπλιτ και όλα ήταν ένα ποίημα. Η ώρα κάλπαζε χαρούμενα, είχα βυθιστεί σε στοίβες από μάρκες, αλλά το μυαλό έμεινε κολλημένο να αναλύει τη διαδρομή μασίνι-αυτοκίνητο-ταμείο-μασίνι-τραπέζι. Έπαιζα μηχανικά ακολουθώντας τυφλά τη βασική στρατηγική και το αυξομειούμενο ποντάρισμα και οι μάρκες κροτάλιζαν ρυθμικά μπροστά μου.
Λίγη ώρα πριν, όταν βύθιζα τα χέρια μου στις τσέπες κι έπιανα μόνο πανί, ευχόμουν
να περάσει ο χρόνος γρήγορα, γιατί δεν έχει ουσία να μένεις τόσες ώρες μέσα σε ένα καζίνο χωρίς λεφτά. Τώρα ευχόμουν το αντίθετο, να σταματήσει ο χρόνος γιατί με κρατούσε στην αγκαλιά της η τύχη. Αλλά οι παλιές ευχές φαίνεται πως είναι πιο δυνατές. Ένα άγγιγμα στον ώμο και η φωνή του Ηλία με έβγαλαν από τη νιρβάνα του κέρδους και της νίκης.
“Φίλε, ήδη το παρακάναμε κι αύριο έχουμε δουλειές, είπαμε 1 η ώρα κι έχει πάει 3”.
“Μα, περιμένετε λίγο ακόμη, να κάνω το κέρδος τουλάχιστον μισό εκατομμύριο….” Είπα…
και τινάχτηκα απ¨ το κάθισμα γελώντας…
 
Κορυφή