Άκαρπες προσπάθειες

Κατάσταση
Δεν είναι ανοικτή για περαιτέρω απαντήσεις.

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Αέναον άπειρον

Γεωμετρία του φωτός και του απείρου
και οι ψυχές να λαμπυρίζουν σαν αστέρια
στο πουθενά απλώνω τα δυό χέρια
το πέπλο να αγγίξω του ψιθύρου.

Νότες αρμονικές του διαστήματος
μια μελωδία γαληνεύει την ψυχή
Αγάπη στέλνει το βιολί που αντηχεί
σαν το αγγίζει ο Άρχοντας του Σύμπαντος.

Χάνεται η αρχή, η μέση και το τέλος,
όλην την αλήθεια ποτέ δεν θα τη βρεις
μιά μόνη σκέψη σε κάνει να χαρείς
πως είναι η καρδιά σου ουράνιο μέλος.

Ταξιδευτές αιώνιοι, πλανήτες κι απλανείς,
μετεωρίτες φωτεινοί και άλλοτε νεκροί
-η γεύση της σοφίας που γίνεται πικρή-
ήμασταν το "τίποτε" και γίναμε "κανείς".
[/8EA]
 
Τελευταία επεξεργασία:

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]TO ONEIΡΟ

Κρεμασμένος ένας πίνακας
-παλαιό έργο ζωγραφικής-
στον τοίχο της σάλας.
Ήταν δικός του,
ζούσαν οι σκιές του στο χαρτί.
Σηκώθηκε απ' το βάθος των συλλογισμών
για να τον ξαναδεί.
Τον πολυαγαπημένο του.
Αμφέβαλε.
Παλαιός, σαράντα χρόνων.
Κι έδειχνε σ' αυτόν
την εικόνα ενός παιδιού.
[/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]ΜΟΥΣΙΚΗ
Κι είναι αυτήν την εποχή που πάντα μ' αγκαλιάζεις, μουσική
και κλείνεις τις πληγές που χάραξε ο Χειμώνας.
Γλυκά αγγίζεις την ψυχή μου, αγάπη μυστική
και γίνεσαι το χρώμα στο φόντο μιας εικόνας.

Μάγισσα με ρόλους πολλαπλούς, στα χέρια σου
αφήνομαι με σιγουριά να γείρω,
Θεά με υπόσταση τριπλή, την πονεμένη σκέψη μου
ποτίζεις μ' Άγιο Μύρο.

Κι όταν πάλι χαρούμενος, στο γαλάζιο υψώνω το βλέμμα,
ζωηρές νότες, τα παιδιά σου,
στροβιλίζονται γύρω μου κι εντός μου
και μου λεν μελωδικά πως ό,τι ζω δεν είναι ψέμα,
είναι γιορτή κι είναι φιλί της ομορφιάς του κόσμου.
[/8EA]
 
Τελευταία επεξεργασία:

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός

Πνεύμα, ύλη και ακτίνες του ηλίου
σε μια συνουσία υπερβατική
και η γεωμετρία της καμπύλης
να διατρέχει τη ματιά
ως άλλη ευθύνουσα της μαθηματικής υπεροχής.
Η απαρχή της θεραπείας των πάντων,
όταν ο νους αρραβωνίζεται τη σάρκα,
στο όνομα της προσφοράς
και με την ευλογία του Λυκουργού Θεού.
Οι καιροί που οι άνθρωποι έπλασαν τους θεούς
κατ' εικόνα εαυτήν,
αλλ' ουδέποτε υποτίμησαν και χλεύασαν αυτούς.
Ο καιρός που κάτω από γαλάζιους ουρανούς
και διάτοντες πολέμους,
αναπτύσσει την ανδρεία και την εντιμότητα,
την αλληλεγγύη και την αυτοθυσία,
το "ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΩΝ".
Τα έτη που η κλαγή των όπλων
και η ερωτική αρμονία,
σε μια αμφίδρομη παλινδρόμηση
-επαπειλούμενη μόνον από
κάποιον τυχαίο εφιάλτη-
στροβιλίζονται δια μέσου του ελέους των Αθανάτων.
Καιροί που οι λέξεις συνέθεταν
άσματα άσπιλα,
ως αμβροσία και νέκταρ,
τροφή της ακοής και της ψυχής.
Οι καιροί που σμίλεψαν αγάλματα θεών
κι οι θεοί ήταν όμορφοι ως άνθρωποι,
οι καιροί αυτοί έφυγαν ανεπιστρεπτί
και σ' εμάς απέμειναν κάποιες
ψευδείς και ακαθόριστες μνήμες. [/8EA]
 
Τελευταία επεξεργασία:

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]ΑΡΙΣΤΟΤΕΧΝΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Πάνω στης Μεσημβρίας την πλατεία,
δυο μάτια εκφραστικά μέσα στο φως.
Δεν προκαλούν δεν δελεάζουν.
Μια αυταπάτη κρυμμένη σε δυο φέγγη,
μια ιδέα πραγματικά,
ένα ποίημα σε πεζογράφημα,
νότες σκόρπιες της ζωής.
Τα μάτια εκφραστικά ζουν.
Τα μάτια που απαστράπτουν χείμαρον αισθημάτων
κι όλον τον κόσμον κατακλύζουν.
Τα πίνει κανείς και χορταίνει,
μέρα με τη μέρα
ώρα με την ώρα.
Αυτά τα μάτια που δεν χαρίζονται διόλου
Αυτά τα μάτια που ακόμη δεν σιωπούν.
Λάμπουν όπως οι αδελφές της αγάπης.
Φωτίζουν πιο πάνω κι απ' τον ήλιο
όπως οι ΑΡΙΣΤΟΤΕΧΝΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ. [/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]e-ζωή

M' έναν εγκέφαλο γεμάτο microchip
και μια ζωή γελοίο videoclip,
τα βράδια μου είναι πιο ρομαντικά,
χωρίς φεγγάρια και άλλα περιττά.
Στο αίμα μου ρέει ανίατος ιός του pixel
νόστιμο και το ψηφιακό μου σνίτσελ,
το μηχάνημά μου φίλος κι αδελφός,
δεν έχω ανάγκη της ημέρας το φως,
η οθόνη μου φωτίζει σώμα και ψυχή
και γράφω με πλήκτρα μια θεία μουσική.
Ο παράδεισός μου είναι το ψηφιακό κατάστημα
κι η ματιά μου καρφώνει πινέζες στο διάστημα. [/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Τρένα μονής διαδρομής

Ο χρόνος γλιστρά μέσα απ' τους καθρέφτες
σ' ένα ταξίδι απροσδιόριστης διάρκειας
κι όταν επιτέλους φτάσει στον προορισμό,
η ζωή εξανεμίζεται με το πρώτο πρωινό φιλί
που περνά απ' τ' ανοιχτό παράθυρο.

Με τί να ντύσω το γυμνό θάνατο;
με ποιό συναίσθημα, ποιό χρώμα, ποιά μουσική;
Έχει συνθέσει το πιό όμορφο ποίημα γιά 'μένα
κι αυτό δεν μπορώ να το αγνοήσω.
Όμως δεν μπορώ να τον αντικρίσω φιλικά,
με αποσπά βίαια απ' την αγκαλιά της ύλης.
Μήπως να του φερθώ εχθρικά;
-Μα, δεν ξέρω πού με πάει.

Κάτι μου λέει πως δεν είναι το τέλος,
ούτε καν η αρχή,
κάτι μου λέει πως είναι η συνέχεια.

Να του κόψω το δρόμο,
να σβήσω τις μνήμες μου,
να μισήσω την ποίηση;
Είμαι καλά εδώ, ή κάπου αλλού
τα πουλιά τραγουδούν πιό γλυκά;
Να μισήσω ξαφνικά τα βουνά, την άνοιξη
και τα κεράσια ή να φοβηθώ;

Καλύτερα ν' αγαπήσω τους ανεμόμυλους
και τα σπαρμένα, υγρά χωράφια...

Άργησα,
το τρένο περιμένει το μοναδικό του επιβάτη.
Φεύγω χωρίς επιστροφή

κι ας με ξεχάσουν όλοι. [/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Ο όμορφος κύκλος

Η δροσιά στα όρη και στα δάση
και μέχρι να δεις το ελάφι να πηδάει
κάτω απ' το ουράνιο τόξο,
μια φωνή σου ψιθυρίζει μέσα απ' τα κίτρινα φύλλα¨
"φθινόπωρο"...

Κι όταν κόβω λευκούς ανθούς χρυσανθέμων
θα με κυριεύει ένα προαίσθημα, ένα καρδιοχτύπι:
ο φόβος του παγετού.
Χειμώνα, σκληρέ πατέρα.

Έκοψα τους τρυφερούς βλαστούς
κάτω στην πεδιάδα,
στους φέρνω για να ευφρανθείς.
Η άνοιξη μου χαμογελούσε,
μα τα μανίκια μου σκεπάστηκαν από χιόνι.

Ανεξερεύνητη η καρδιά του ανθρώπου,
αλλά στο χωριό μου,
μοσχοβολούν όπως και πρώτα
τα άνθη της δαμασκηνιάς.

Δεν έκλεισε καλά-καλά τα μάτια η νύχτα
και να που ξημέρωσε.
Είναι το καλοκαίρι,
τότε που το φεγγάρι μένει μόνο,
χωρίς τα σύννεφά του. [/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Πόλεμος, οποία γελοιότης!

Αίμα, μπαρούτι και αχός, στ' όνομα της αγάπης
μας ήρθε ξαφνικά το φως, μα τό 'σβησε ο αράπης.

Ματώνονται στη γειτονιά τα γίδια και τα βόδια,
μου έσβησε η μηχανή και πάω με τα πόδια.

Πόλεμος για τον έρωτα, πόλεμος για το χρήμα
να μένω εγώ μονάχος μου κι εσύ να πλέεις πρίμα.

Τουφέκι μέσ' στο μάτι μου, λεπίδι μέσ' στο στόμα,
ρεζίλι μ' έκανες, κυρά, μα 'γώ σε θέλω ακόμα.

'Κονίζω το μαχαίρι μου άνθρωπο να σκοτώσω
και σαν δεν βρίσκω άνθρωπο στο μάτι θα στο χώσω.

Γλυκιά η στιγμή του θάνατου γι' αγάπη της πατρίδας
μα πιο γλυκό το γέμισμα της χρηματοθυρίδας.

Στον πόλεμο της ποίησης για μια τιμή και δόξα
κι όσοι θα με ψηφίσετε σας κυριεύει λόξα. [/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Ψυχοτρόπιον

Πάλι αφήνω πίσω μου το σιτάρι
να ερωτοτροπεί με την παπαρούνα,
την ώρα που ο ήλιος γέρνει τα βλέφαρά του.
Το φεγγάρι ξεχάστηκε από χτες στον ουρανό
και τ' άστρα
κάνουν την καθημερινή τους προσπάθεια
να ξαναζωντανέψουν.
Η θάλασσα με πλησιάζει με βήμα αργό,
καθώς η ματιά μου στροβιλίζεται
τρυπώνοντας μέσα απ' το πέπλο του αλατιού
και ψάχνοντας να ενωθεί με τον ορίζοντα.
Μ' ακολουθούν όλα τα μεθυστικά αρώματα
της γης,
ξέροντας ότι σε λίγο θα ενωθούν
με την αύρα της θάλασσας,
ελπίζοντας να μείνουν έτσι ενωμένα
μέχρι να σβήσει ο χρόνος.
Χρώμα, πάθος και σκέψεις,
τροφή για χίλιες αισθήσεις
κι ένα όνειρο ημέρας
που ψάχνει τον σύντροφό του.
Έρημο το ακρογιάλι,
με κάτι βράχους να στέκουν ακοίμητοι φρουροί,
αρχαίοι πολεμιστές γεμάτοι πληγές.
Λίγο πιο πέρα, εκεί στην άκρη,
που τα τελευταία φυτά
φιλούν την ζεστή άμμο,
σέρνεται μια χελώνα,
σαν άλλος Διογένης,
με το πιθάρι στην πλάτη,
ψάχνει τον άνθρωπο.
Από ψηλά οι γλάροι την μια κοροϊδεύουν
όλα αυτά που βλέπουν
και την άλλη βουτάνε στο νερό
κι αμέσως αναδύονται κρατώντας στο ράμφος
σπαρταριστό ασήμι.
Το τρεχαντήρι έχει πάρει την απόφασή του
και ξανοίγεται σίγουρο και ευθυτενές
αγνοώντας τον καιρό που αγριεύει.
Όλα είναι αρμονικά γύρω,
όλα εκτός απ' τις αναμνήσεις μου.
Αυτές τρεκλίζουν ανάμεσα στη νύχτα και το καλοκαίρι,
ανάμεσα στον έρωτα και τον ενθουσιασμό,
ανάμεσα στη νιότη και το απομεσήμερο.
Η νύχτα αρχίζει και μου συντρίβει τη ματιά,
είναι μια νύχτα διάφανη, απαλή, χυτή,
είναι μια νύχτα αρχαία.
Το τοπίο αργοσβήνει, οι σκέψεις καταλαγιάζουν
κι εγώ επιστρέφω στο αδυσώπητο παρόν. [/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Για 'σένα ποιητή

Για 'σένα ποιητή που το βασίλειό σου είναι οι λέξεις,
με τις οποίες οπλίζεσαι, διατάζεις, τακτοποιείς, παίζεις...
δεν κουράζεσαι ποτέ να γράφεις ούτε βαριέσαι...
Για 'σένα ποιητή των ατέλειωτων αιώνων...
Για 'σένα ποιητή, που στιγμάτισες την ιστορία...
Για 'σένα ποιητή, γνωστέ και άγνωστε, σημαντικέ κι "ασήμαντε"...
Για 'σένα ποιητή, που κυριαρχείς στις εμπνεύσεις και τις υπνωτίζεις...
Σου αφιερώνω την αφοσίωσή μου και το σεβασμό μου. [/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]-Πότε θα μας γράψεις ένα ποίημα;
-Εχμμ... το ετοιμάζω..
-Μα τόσον καιρό τώρα μας έχεις αφήσει στεγνούς!
-Σχεδόν έτοιμο σου λέω, κάτι τόνους βάζω, λίγο θα σιάξω τις ρίμες και νά το.
-Δώσε μου μια ιδέα, περί τίνος πρόκειται;
-Ορίστε:

Ο Θαθαθάς

θαθαθαθά θαθάθαθα κι εσείς θα περιμέ..
να δείτε και το έργο μου σαν θά 'ναι τελειωμέ...
αλλά νομίζω η τεμπελιά ποτέ δεν θα μ' αφή..
κι αν έχω μία έμπνευση γρήγορα θα μου φύ...
το σίδερο, λένε πολλοί, κολλάει παν' στη βρά...
κι εγώ πρωί ξεκίνησα και μ' έπιασε το βρά...
μα ξέρω πως η υπόσχεση δεν με κρατά δεμέ...
γιατί σας έχω όλους σας λίγο πολύ γραμμέ...[/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Μ' ένα σωρό ληγμένα, καπνό και αλκοόλ
και βλέποντας την Εθνική να βάζει τόσα γκολ,
και έχοντας μια πένα σαν μόνο εργαλείο,
οι σκέψεις γίνονται γροθιές κι ο λόγος μεγαλείο.[/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Διαδικτυακό POKER

Και πάλι χτες εστρώθηκα, σαν ήρθε το βραδάκι,
σε τσόχα ηλεκτρονική να παίξω ποκεράκι.
Κόσμος πολύς, συμμετοχές δεκάδες νοματαίοι
ασιάτες, αμερικανοί και άλλοι ευρωπαίοι.
Ρηγάδες πηγαίναν κι έρχονταν κι οι μάρκες κροταλίζαν
πολλοί χαμένοι έφευγαν κι οι πιο καλοί κερδίζαν.
Με όπλα και του λόγου μου, υπομονή και θάρρος,
τα ντόλαρς τους τα άρπαζα σαν νά 'μουνα κουρσάρος.
Σκληρό παιχνίδι το χαρτί και όλως ψυχοφθόρο
αλλά κερδίζεις όσα θες και δεν πληρώνεις φόρο.
Επτάωρο εκλείσαμε μπροστά σε μια οθόνη,
είδαμε και την Ντάμα τον Άσο να σκοτώνει.
Βαλές δεκάρι στα σπαθιά και όλα μέσα λέμε
κι αν έρθουνε τριάρια τις μάρκες μας θα κλαίμε.
Αισίως όμως έφτασα στο τελικό τραπέζι
γιατί άφηνα το φύλλο μου μονάχο του να παίζει.
Κι εκεί που ετοιμαζόμουνα να πάρω την πρωτιά
το ζεύγος τα εφτάρια με βάρεσαν στ' αυτιά,
τέλειωσα στην κατάταξη πέμπτος και ιδρωμένος
αλλά και πάλι ήμουνα αρκούντως κερδισμένος.
Η τράπουλα είναι δύσκολη, δεν είν' γιά τον καθένα
θέλει και νεύρα και μυαλά νά 'χεις συγκεντρωμένα.
Κι εδώ είναι η συμβουλή που σ' όλους φέρνει ρίγη,
η κέντα θέλει υπομονή κι η γκόμενα κυνήγι.[/8EA]
 
Τελευταία επεξεργασία:

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA]Κάτι σαν Ελπίδα

Το έδαφος άφησε με μιας το τεράστιο σώμα του ν' αναπαυθεί
αφήνοντας έναν βαρύ αναστεναγμό.
Μέσα απ' το υγρό τζάμι του λεωφορείου,
κοιτώ κι αναρωτιέμαι, τί νά 'ναι αυτό
που χαρακώνει τόσο βαθιά τον καθαρό αέρα;
Κι η μορφή ενός παιδιού που ξεπετάγεται,
σχεδιασμένη απ' τ' αστέρια
με τα γράμματα της ζωής;[/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
[8EA] Η Γέννηση
Μέσα απ' τον καταθλιπτικά σκοτεινό ουρανό,
μέσα από μιά αναβλύζουσα ελπίδα ψυχή,
κάτω από σκοτεινά προαισθήματα γιά το μέλλον,
πίσω απ' τα φωτεινά παράθυρα
κι ενώ ο νους σκόπευε σε όνειρα κοντινά κι αλαβάστρινα,
ήρθε το Φως!

Ήρθε η μορφή του αναπτυγμένου τριαντάφυλλου κι αντάμωσε
με την ανασεμιά του θαλασσινού αλατιού,
συντρίβοντας, τα συμπαγή σύννεφα του καπνού,
-που δημιουργούσαν νωχελικά τα μνησίκακα τσιγάρα-
δροσίζοντας κι ελευθερώνοντας θριαμβευτικά
τις θλιβερά στεγνές ανάσες
και τα κατακόκκινα μάτια.

Ήρθε το κρύσταλλο του έμβρυου
μέσα από μιά συρτή κραυγή πόνου
που βγήκε ακράτητη μέσα απ' τα παλλόμενα σπλάχνα
και το ηλεκτρικό ρεύμα που ξοδεύτηκε
βοήθησε το φωτοστέφανο να λάμψει,
ενώ το αδύναμο κι αβέβαιο κλάμα
συνόδεψε τον πορτοκαλένιο ήχο της εύθραυστης καρδιάς
που ακούστηκε παρ' όλ' αυτά, δυνατά μέσα απ' το στηθοσκόπιο.

Έλαμπε 'κείνην την ώρα γεμάτο δόξα το άστρο στον ουρανό
που είχε ήδη εκπληρώσει το σκοπό
της προσμενόμενης εμφάνισής του
και το δάκρυ που κυλούσε στο σφιγμένο μάγουλο του άνδρα

αντανακλούσε τις χαρούμενες αναλαμπές.

Ο μέχρι τότε φραγμένος κι άνυδρος λαιμός
αναζήτησε την ασφαλή και γλυκειά μυρωδιά
της δροσερής και λεπτεπίλεπτης σάρκας
και το αυτί τεντώθηκε προσανατολιζόμενο
προς το διαυγές και επιβεβαιωτικό πλέον κλάμα
που κατανάλωσε μονομιάς την ψυχοβόρα αναμονή
που έδενε κόμπους τη στοργική σκέψη
και καταδυνάστευε κάτι σπάνιες κι αβέβαιες κινήσεις.

Η ατσάλινη ένταση που κυριαρχούσε στο πρόσωπο
καταθρυμματίστηκε
κι αυτό έλαμψε αυτόφωτο και σίγουρο.
Η εμφάνιση του συγκρατημένου χαμόγελου
και η αποκόλληση των χειλιών
στην απότομη εκπνοή που προηγήθηκε
επιστέγασαν την ανακούφιση που απλώθηκε μονομιάς
στο μουδιασμένο σώμα,
παραμερίζοντας βίαια και το τελευταίο ίχνος
πυρετικής αγωνίας που το είχε εδώ και ώρες διαποτίσει.

Τα χέρια όμως κι αν χαλάρωσαν για λίγο,
φάνηκαν να εκτινάζονται εκ νέου
στη σύλληψη του απείρου.

Το δυνατό σώμα του άντρα τραντάχτηκε ξαφνικά
και μιά δόνηση τον διαπέρασε κάθετα
την ώρα που η ανάμνηση της ακράτητης επιθυμίας
και του συμπαγούς πόθου για τη γυναίκα
πέρασε σαν αστραπή απ' το νου του.
Η ζεστή αγκαλιά της γυναίκας που τον κράτησε σφικτά
στην ατέρμονη αποζήτηση της αγάπης
εκείνη τη λαξεμένη από δέκα φεγγάρια νύχτα,
έρχεται και ξαναλάμπει σαν φλεγόμενη σφαίρα
στον τρεμάμενο απο συγκίνηση νου και
φέρνει την πρόωρη ευτυχία στο αποκορύφωμά της,
ενώ το χρυσάφι χάνει την αξία του
και ο ήλιος απλά, φωτίζει...
Ο Κρύσταλλος έλαμψε! [/8EA]
 

8EAGENHS

Forum Leader
La canción del pirata
[8EA]Ένα μελοποιημένο ποίημα του ρομαντικού συγγραφέα Jose de Espronceda, σε ερμηνεία του μουσικού συγκροτήματος Tierra Santa.
Αυτό το ποίημα μιλάει για την ελεύθερη ζωή των πειρατών και την επιθυμία του συγγραφέα να αποδράσει από την κοινωνία και να σαλπάρει στις ανοιχτές θάλασσες. Ένα τραγούδι για πειρατές που σαν το άκουσα, ξύπνησε εντός μου η κουρσάρικη υπόστασή μου και μ' έπιασε ένας οίστρος, κουρσάρος κι αυτός. Η μετάφραση είναι κάπως ελεύθερη, ακολουθεί όμως το πνεύμα του ποιήματος αν και δίνω κάποια βάση στον ρυθμό και την ρίμα. Αρκετοί το βρήκαν απολαυστικό, όποιος με κράξει το κρίμα στο λαιμό του.

Το τραγούδι του πειρατή.

Με δέκα κανόνια σε κάθε πλευρά
Μ' ορθάνοιχτο πανί στο νερό γλιστρά
δεν σχίζει τη θάλασσα, αλλά πετά,
σκαρί, σαν φυλακή με πανιά

Είσαι γνωστός σαν πειρατής
γενναίος, γιατί να φοβηθείς;
Γνωστός σ' όλες τις θάλασσες
τα σύνορα όλα δάμασες.

Η σελήνη ασήμια στο νερό σκορπά,
στον απέραντο καμβά ο άνεμος βογγά,
και σηκώνονται σαν κίνηση χορού
γαλάζια κύματα ασημένιου αφρού.

Και να ο καπετάνιος πειρατής
της πρύμνης γελαστός τραγουδιστής,
στην μια πλευρά Ασία, στην άλλη Ευρώπη,
κι απέναντί μας η αρχαία Σινώπη.

Ψάξε στις θάλασσες ακριβό μου σκαρί
χωρίς δισταγμούς, δεν υπάρχουν εχθροί.
Ούτε η μπουνάτσα κι ο καιρός που θυμώνει
μπορούν με τη βιά να σου κόψουν τιμόνι.

Σε είκοσι ορίζοντες φράξαμε πορεία
κι έγινε το πείσμα των Άγγλων υστερία.
Έθνη εκατό μπόρεσα να νικήσω
κι ήλθανε κι απλώσανε λάβαρα να πατήσω.

Είναι το σκάφος μου ο θησαυρός μου
κι η ελευθερία είν' ο θεός μου,
Η δύναμη κι ο άνεμος είναι οι δικοί μου νόμοι
κι η θάλασσα απέραντη πατρίδα μου είναι μόνη.

Πέρα στη στεριά μαίνονται πόλεμοι σκληροί,
τυφλοί βασιλιάδες μετρούν με παλάμη τη γη.
Αλλά εγώ με τη θάλασσα έχω μεγάλο καημό,
με ποτήρι το σκαρί μου θέλω να την πιω.

Σε όποιον κανείς δεν επέβαλλε νόμους
και δεν είχε απάνεμους όρμους,
ούτε λάβαρα γεμάτα δόξα,
αυτός νιώθει το δίκιο μου
και τη δική μου λόξα.
[/8EA]
 
Τελευταία επεξεργασία:

8EAGENHS

Forum Leader
[8ea]Αν μπορούσα να διαλέξω

Αν μπορούσα να διαλέξω
εσένα ή την φωτιά
που ζεσταίνει αλλά και κατακαίει τα πάντα
Αν μπορούσα να διαλέξω
εσένα ή την θάλασσα
που είναι απέραντη, αεικίνητη και βαθιά
Αν μπορούσα να διαλέξω
εσένα ή τον ουρανό
όπου πετάει κανείς χωρίς όρια
Αν μπορούσα να διαλέξω
εσένα ή τα βουνά
που στέκουν ακοίμητοι φρουροί
Αν μπορούσα να διαλέξω
εσένα ή τα δάση
που μέσα τους σφύζει η ζωή
Αν μπορούσα να διαλέξω
εσένα ή τα πλούτη
που δίνουν άνεση και σιγουριά
Αν μπορούσα να διαλέξω
εσένα ή τα κεράσια
που το κόκκινό τους αγγίζει την τρέλα
Αν μπορούσα να διαλέξω
εσένα ή το χιόνι
που έχει αυτήν την αγνότητα του λευκού
Αν μπορούσα να διαλέξω
εσένα ή τους πλανήτες
που καθορίζουν την γραμμή του σύμπαντος
Αν μπορούσα να διαλέξω
εσένα ή τους θεούς
που στα χέρια τους κρατούν τις ζωές,
Θα έμενα μαζί σου.
[/8ea]
 

DeletedUser

Guest
Ωραία τούτα τα ποιήματα.
Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που τα γράφεις;
 
Κατάσταση
Δεν είναι ανοικτή για περαιτέρω απαντήσεις.
Κορυφή